όταν άρχισε η ζέστη κοιμήθηκα με τα παραθυρόφυλλα ανοιχτά και λίγο πριν ξημερώσει αισθάνθηκα πως κρυώνω λιγάκι και σηκώθηκα να τα κλείσω. και τότε είδα τα φωτισμένα πλοία που κινούνταν προς Πειραιά, έρχονταν από το Αιγαίο, κάποιοι στο κατάστρωμα θα φορούσαν φουτεράκια κοιτάζοντας τα φώτα της παραλίας.
από τη στιγμή εκείνη μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να δουλέψω.
Tuesday, 15 May 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
Δούλεψε μωρέ για να πας τίποτα διακοπές κάποια στιγμή. Και μην τους ζηλεύεις αυτούς -τουμπανιασμένοι από τα κουνούπια γυρίζουν. Σε παρηγόρησα έτσι;
Μπα. Χάλια είναι ακου που σου λέω. Βαριεστημένοι, κοιτάνε την παραλία και σκέφτονται τον κόσμο που μπορεί να κάνει βόλτα στην στεριά, να πάει σ ενα μπαρ (που να μην κουνιέται), να δει εναν φιλο, να κανει οτι γουστάρει ρε παιδί μου.
τι λε ρε μητσακο υπαρχει πιο ασχημο πραγμα στον πλανητη απ'τον πειραια, οταν επιστρεφεις απο διακοπες. και πιο ομορφο απ'τον πειραια οταν φευγεις.
δεν κανω πλακα. εγω τους σκυλολυπαμαι και γι'αυτο δεν βγαινω εξω εκεινη την ρημαδα την ωρα.
παρηγοριέμαι λοιπον με τα ταξίδια του μυαλού, της μουσικής και της ανάμνησης ενός τρυφερού χεριού στην άκρη της παραλίας του χρόνου!
Ποτάκι στο μπαλκόνι και μουσική από μέσα κι όλα ωραία καλέ!
;)
Ομολογώ ότι με παρηγορήσατε στ' αλήθεια!
Μερσί!
Καλημέρες :)
-----
@kosmogyrismenos: θέλω να φτιάξουμε καινούργια ανάμνηση για του χρόνου :)
Κάνε μια ωραία εκδρομή το ΣΚ και θα γίνεις περδίκι! Εντολή γιατρού.
ψιτ, την ταράτσα την εγκαινιάσαμε -να 'σαι καλά δηλαδή! γιατί εγώ...- ούζο έχουμε (και χιώτικη μαστίχα επίσης), οπότε περάστε, κοπιάστε, το στρώσαμε ;-)
Post a Comment