Καλή Χρονιά, με πολλή Υγεία και πολλή Ειρήνη για όλο τον Κόσμο ! Με ακόμα πιο πολλή αγάπη... Kossem

ΣΕΒΑΣΜΟΣ!!!

Νέος πρόεδρος στο νοσοκομείο "Ερυθρός Σταυρός"

Στην αρχή κυκλοφόρησε ως φήμη.

Στη συνέχεια όμως αποδείχθηκε πραγματικότητα:

Νέα πρόεδρος του Νοσοκομείου "Ερυθρός Σταυρός" τοποθετήθηκε η 36χρονη Τότα Χατζοπούλου η οποία μάλιστα χθες το επισκέφθηκε και εγκαταστάθηκε στο νέο γραφείο της.

Η είδηση είναι σημαντική για το χώρο της Υγείας διότι η κ. Χατζοπούλου έχει μια αξιοζήλευτη διαδρομή. Τυγχάνοντας της προστασίας και της εύνοιας του υφυπουργού Υγείας Γιώργου Κωνσταντόπουλου, ανέλαβε μετά τις εκλογές του 2004 ΠΕΣΥΠ-άρχης Βορείου Αιγαίου και στη συνέχεια αναβαθμίστηκε σε αναπληρώτρια διοικήτρια στη 2η Υγειονομική Περιφέρεια Πειραιώς και Αιγαίου. Τώρα, αναβαθμίζεται κι άλλο με την τοποθέτησή της στη θέση της προέδρου ενός μεγάλου Νοσοκομείου.

Δικηγόρος από την Δράμα η κ. Παναγιώτα (Τότα) Χατζοπούλου, δίχως να έχει καμία σχέση με το χώρο της ιατρικής, κατά το παρελθόν έχει πραγματοποιήσει τολμηρή φωτογράφηση, όπως τα μοντέλα, σε περιοδικό της Δράμας. Απ´αυτήν έγινε και περισσότερο γνωστή...

Ο τίτλος της συνέντευξης ήταν «Τότα: Born to be alive» και η ίδια υποστήριζε: «Μου αρέσουν οι άντρες με πείρα γιατί ξέρουν τι θέλουν» και σε άλλο σημείο: «Δεν έχω νιώσει ποτέ ωραία και sexy". Eκεί που πρωταγωνιστούσε επίσης μέχρι τότε ήταν στις κοσμικές στήλες και στις ανάλογες τηλεοπτικές εκπομπές της Bόρειας Eλλάδας.

Τέσσερα χρόνια αργότερα και με τον κ. Γ. Κωνσταντόπουλο σταθερά στη θέση του φαίνεται ότι η Τότα απέκτησε τις αναγκαίες εμπειρίες και στο χώρο της ιατρικής, οπότε με βάση και τα άλλα, διοικητικά της, προσόντα κρίθηκε κατάλληλη για να "προαχθεί" σε πρόεδρο του "Ερυθρού Σταυρού" απ' όπου μετακινείται ο νυν πρόεδρός του στο Ιπποκράτειο...

Είμαστε όλοι Έλληνες - Εξαιρετικό κείμενο από τη Liberation

Η μεγάλης κυκλοφορίας γαλλική εφημερίδα "Liberation" με βαρυσήμαντο άρθρο της παίρνει ξεκάθαρα το μέρος των διαδηλωτών και δηλώνει "Είμαστε όλοι Έλληνες", ενώ ΕΞΗΓΕΙ τι συμβαίνει στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό (και παράλληλα "τα χώνει" και στη Γαλλία).

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

1 - Ουδείς υπενθυμίζει το γεγονός ότι η ζωή στην Ελλάδα έγινε πολύ ακριβή μετά την υιοθέτηση του Ευρώ, ο μέσος μισθός είναι κάτω από 1000 Ευρώ, στην πραγματικότητα 800 Ευρώ, ενώ οι τιμές των ειδών διατροφής το λιγότερο διπλασιάστηκαν.

2 - Ουδείς λέει ότι το Carrefour εξαγόρασε πολλά ελληνικά σούπερ-μάρκετ μετά την υιοθέτηση του Ευρώ, ότι η Εμπορική Τράπεζα (2η τράπεζα στην Ελλάδα), η Αγροτική Τράπεζα, η Γενική Τράπεζα εξαγοράστηκαν από γαλλικές τράπεζες, και συγκεκριμένα από ! την BNP. Ότι η απορύθμιση της αγοράς μετά την υιοθέτηση του Ευρώ οδήγησε στον καλπασμό των διεθνών εταιριών.

3 - Ουδείς λέει ότι η γαλλική πρεσβεία βρίσκεται εκεί μόνον ως αντιπρόσωπος αυτών των εταιριών, οι οποίες εξαγοράζουν τις ελληνικές,τουλάχιστον σε εκείνο το μέρος της αγοράς όπου παίζουν κάποιο ρόλο.

4 - Ουδείς λέει ότι το αεροδρόμιο των Αθηνών παραχωρήθηκε σε γερμανική εταιρία, ότι το λιμάνι του Πειραιά παραχωρήθηκε σε κινέζικη εταιρία. Σαν να λέμε ότι η Ελλάδα χάνει σιγά-σιγά τον έλεγχο των μέσων μεταφοράς.

5 - Ουδείς λέει ότι τα πολιτικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, βρίσκονται στα χέρια των ίδιων οικογενειών εδώ και γενεές. Τέλος, οι έλληνες ζούσαν πολύ καλύτερα πριν την υιοθέτηση του Ευρώ, το οποίο συνιστά καταστροφή. Για την ελληνική νεολαία το κόμμα της κεντροδεξιάς έγινε το σύμβολο αυτής της εκχώρηση! ς των δικαιωμάτων τους, των προσδοκιών τους.

Καλή τύχη στους φορείς της ελπίδας. Οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα πνέει τα λοίσθια, αλλά φοβούνται πολύ, πάρα πολύ μην χάσουν τα προνόμιά τους.
Και, αν οι πολιτικοί δεν το παραδεχτούν, τα πρόβατα θα γίνουν λύκοι.

Για τους έλληνες το Ευρώ είναι μια καταστροφή, περιμένετε όμως, δεν είναι μόνο για τους έλληνες, μου φαίνεται πως είναι για όλη την Ευρώπη. Η αγοραστική ικανότητα είναι πολύ πιο χαμηλή σε σχέση με το παρελθόν. Κι εδώ επίσης η κυβέρνηση κάνει τον κουφό, για αυτούς η κατάσταση βαίνει μια χαρά, υπάρχει μια κρίση, αλλά πέραν τούτου ουδέν.
Αλλά είναι φυσιολογικό ούτε καν να βλέπεις την κρίση να διέρχεται όταν παίρνεις μισθό 10000 Ευρώ το μήνα. Για κείνον όμως που κερδίζει 700 Ευρώ το μήνα ο τόνος δεν είναι ο ίδιος. Και νομίζω ότι οι νέοι δεν είναι ηλίθιοι,! ώστε να μην βλέπουν τι συμβαίνει. Εξ' ου και όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.

Η μοναρχία των πολιτικών: οι νέοι δεν θέλουν πια αυτό το σύστημα.
Δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για τις τράπεζες, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για αυτοκίνητα, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για πολέμους, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για τη διαβίωση των πολιτικών, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για να βοηθήσουμε τις εταιρίες που ήδη διέθεταν δισεκατομμύρια, και για τους λαούς ψίχουλα.

Ωραία διανομή του πλούτου, ωραία δικαιοσύνη, οι συνταξιούχοι επιβιώνουν, οι νέοι δεν έχουν δουλειά, οι μισθωτοί παραπαίουν. Κανένα πρόβλημα αφού υπάρχουν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια.

Είμαι ελληνίδα και είμαι πολύ υπερήφανη. Να είστε σε ετοιμότητα. Τα > γεγονότα της Ελλάδας έρχονται στην Ευρώπη.
Ας ξαναγράψουμε το κείμενο βάζοντας στη θέση της Ελλάδας τη Γαλλία και έχουμε μια αρκετά ρεαλιστική απεικόνιση όσων μας περιμένουν τα επόμενα χρόνια (μήνες;).

Βλέποντας τα ρεπορτάζ των εφημερίδων και των ειδήσεων για όσα
συμβαίνουν στην Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να μας έρχονται αβίαστα ορισμένες αναμνήσεις και να λέμε ότι τέτοιου είδους γεγονότα θα μπορούσαν κάλλιστα να συμβούν στη Γαλλία, αν η κυβέρνηση και ο Σαρκοζί δεν έπαιρναν κάποιες προφυλάξεις. Όλα τα συστατικά στοιχεία της ελληνικής εξέγερσης έχουν συναθροιστεί και εδώ, και ο Σαρκοζί δεν πρέπει να είναι πολύ ήσυχος αυτή τη στιγμή!

Από την Ελλάδα στη Γαλλία δεν είναι και πολύ μακριά. Μια σπίθα ίσως είναι αρκετή. Γάλλοι, άλλη μια φορά!

Σας καλώ από την Ιταλία: χρειαζόμαστε κάποια «ελληνική» διαδήλωση, διότι η κατάσταση στη χώρα μας είναι πραγματικά σοβαρή. Ο νεανικός πληθυσμός δεν κατανοεί την αξία της ζωής και των πραγμάτων. Ο Μπερλουσκόνι είναι κακός, όχι όμως το απόλυτο κακό. Άλλαξε τη ζωή των ιταλών (όλων των ιταλών, δεξιών, κεντρώων, αριστερών) διαμέσου της τηλεόρασης και η ιταλική κοινωνία νοιάζεται μονάχα να ερμηνεύσει την πραγματικότητα με τις κατηγορίες της τηλεόρασης: την ομορφιά, την επιτυχία. Και είναι κυρίως οι νέοι των 600 Ευρώ το μήνα (και λιγότερο!) που το κάνουν αυτό.

Είμαστε όλοι έλληνες!

φτάνει όμως!

και μέσα στον πανικό όλον αυτό, και την οικονομική κρίση, έχεις και τα αφεντικά να προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν για να διώξουν υπαλλήλους, όχι επειδή η επιχείρηση έχει πάψει να είναι κερδοφόρα και "κινδυνεύει", αλλά α) επειδή έχουν μειωθεί λίγο τα κέρδη, β) επειδή έδιωξε δύο άτομα από το διπλανό τμήμα και ετοιμάζεται να διώξει και τρίτον από το ίδιο τμήμα, άρα κάποιον πρέπει να διώξει και από το δικό σου. είναι θέμα ισορροπίας. Ακούς φίλε μου; Επειδή βρήκε την ευκαιρία να διώξει υπαλλήλους για τους οποίους είχε και παράπονα από τη δουλειά τους, έρχεται τώρα σ' εμένα και επειδή είμαι επικεφαλής του διπλανού τμήματος και επειδή δεν έχει τ' αρχίδια να πάρει μια απόφαση, και επειδή δεν βρίσκει κανένα λόγο που να στηρίζει μια τέτοια απόφαση, αλλά τον ενοχλούν τα καβούρια στις τσέπες, βάζει εμένα και άλλους συναδέλφους να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα και να "δώσουμε" τον πιο αδύναμο κρίκο. Κατάλαβες φίλε μου; Ε δε θα παίξω το παιχνιδάκι σου φίλε μου. Το κρίμα θα βαραίνει το δικό σου λαιμουδάκο, όχι το δικό μου. Γαμώ το κέρατό μου γαμώ.

Η Σχολή Μωραΐτη έχει πάγια αρχή της να μη κοινολογεί σε κανέναν οποιασδήποτε φύσης πληροφορία σχετική με τους μαθητές και τις μαθήτριές της είτε κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους είτε ύστερα από αυτήν. Στην τραγική, όμως, περίπτωση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου θεωρεί υποχρέωσή της να κάνει δημόσια μια σχετική δήλωση γιατί κυκλοφόρησαν και δημοσιοποιήθηκαν πολλά που απέχουν από την αλήθεια και προσβάλλουν τη μνήμη του.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος φοίτησε στη Σχολή Μωραΐτη από την Α΄ τάξη του Δημοτικού ως τη Γ' Γυμνασίου. Μετά την κανονική αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, η μητέρα του, με την οποία το Σχολείο είχε πάντα άριστη συνεργασία, αποφάσισε, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, να τον εγγράψει σε άλλο Λύκειο χωρίς καμία επέμβαση της Σχολής. Σε όλο το διάστημα της φοίτησής του ο Αλέξανδρος είχε λαμπρές σχέσεις με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές του, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο διδακτικό προσωπικό, είχε πολύ καλή συμπεριφορά και η διαγωγή χαρακτηριζόταν (και ήταν) πάντα κοσμιότατη.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ (8/12/2008)

Η Διεύθυνση, οι Σύλλογοι των Διδασκόντων και οι Μαθητικές Κοινότητες της Σχολής Μωραΐτη εξέφρασαν σήμερα (Δευτέρα, 8/12/2008) το πρωί την οδύνη τους για το χαμό του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που ήταν για χρόνια μαθητής του Σχολείου, και τον αποτροπιασμό τους για τον τρόπο με τον οποίο χάθηκε.
Επιπλέον ο Σύλλογος των Διδασκόντων Γυμνασίου - Λυκείου σε Ανακοίνωσή του εκφράζει την οργή του για την πράξη του αστυνομικού οργάνου, την απελπισία του για μια κοινωνία που εκφράζεται από εκείνους που δεν δέχονται την αντίρρηση, που δεν σέβονται την εφηβική αμφισβήτηση, που απορρίπτει το διαφορετικό, και τη βαθιά ανησυχία του για τη δημόσια συζήτηση που εξισώνει τη φθορά της περιουσίας με την απώλεια μιας ζωής. Και η Ανακοίνωση καταλήγει: «Εκφράζουμε τον απεριόριστο πόνο μας για το χαμό του Αλέξανδρου και στεκόμαστε με όλη
μας την καρδιά δίπλα στην οικογένεια, στους φίλους και στους συμμαθητές του».
Εξάλλου τη Δευτέρα το πρωί, αντιπροσωπεία μαθητριών και μαθητών του Λυκείου με καθηγητές τους, πήρε μέρος στις εκδηλώσεις που οργάνωσαν τα σχολεία της περιοχής. Στο τέλος, πριν να επιστρέψουν στο Σχολείο, κατέθεσαν λίγα λουλούδια στο σπίτι του Αλέξανδρου.

μα προκειται περι παρεξηγησης κυριε Προεδρε

Επιστολή των φίλων του Αλέξη στη Κηδεία του...

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.

Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.

ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.

Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.

ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.
: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.

κι ενώ 100 κουκουλοφόροι ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημίου καταστρέφοντας ό,τι έχει πια απομείνει και δέρνοντας και πολίτες τώρα πια, η αστυνομία πετάει δακρυγόνο στους μαθητές και καθηγητές που κάνουν πορεία και στους ανθρώπους που πίνουν καφέ στις καφετέριες του Συντάγματος - α, ξέχασα, πέταξαν και στην κηδεία του παιδιού ...
αφημένα όλα στο έλεος - για να μπορεί μετά να είναι καλοδεχούμενη η όποια παρέμβαση - τρομακτικό, αλλά πραγματικά δε βλέπω άλλη εξήγηση ...
και η κυβέρνηση να βγάζει ανακοινωθέντα-εκθέσεις ιδεών, το τίποτα...
ντροπή πια, ως πού θα φτάσει αυτή η κατάντια;

ΕΛΕΟΣ

ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟ,

ΒΑΡΑΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

ΜΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ

δυσκολες μερες

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Εφυγε από τη ζωή η Μαργαρίτα Καραπάνου

Η δημιουργός του «Υπνοβάτη», μια μελαγχολική και ιδιότυπη συγγραφέας με έντονα ψυχαναλυτικά στοιχεία στο έργο της, έσβησε στα 62 της στο νοσοκομείο

«Ο Θεός ήτανε κουρασμένος». Ηταν η πρώτη φράση του «Υπνοβάτη», του καλύτερου βιβλίου της Μαργαρίτας Καραπάνου και ενός από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας. Η Μαργαρίτα Καραπάνου, μία μελαγχολική και ιδιότυπη συγγραφέας, με έντονα τα ψυχολογικά και ψυχαναλυτικά στοιχεία στο έργο της, σιώπησε.

Αφησε χθες την τελευταία της πνοή στην εντατική του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου της Αθήνας, σε ηλικία 62 ετών, από εγκεφαλικό. Εισήχθη στο νοσοκομείο με σοβαρά επιβαρημένους τους πνεύμονές της.

Μία κοσμοπολίτισσα, μία όμορφη γυναίκα, μία φανατική καπνίστρια, με μία σχέση πάθους, ίσως και μίσους, με τη μητέρα της, την επίσης συγγραφέα Μαργαρίτα Λυμπεράκη, ήταν η Μαργαρίτα Καραπάνου.

«Επιθυμία για επιθυμίες. Η Ελλάδα. Και έπειτα να σταθώ στα πόδια μου μόνη μου. Να με ανακαλύψω για να με χάσω. Ποτέ δεν με ανακάλυψα για να με χάσω, να μπορέσω να με ξεχάσω, δηλαδή να αντικρύσω και να αγαπήσω τους άλλους», γράφει το '67, σε ηλικία μόλις 21 ετών.

Το διαβάζουμε στο τελευταίο της βιβλίο «Η ζωή είναι αγρίως απίθανη» που κυκλοφόρησε, πριν μπει στην εντατική, από την «Ωκεανίδα».

Εδώ η Καραπάνου σαν μια τελευταία κατάθεση δημοσιοποιεί τα ημερολόγια που κρατούσε επί 20 χρόνια μεταξύ '59 και '79 (από 13-33 ετών) από το Παρίσι, όπου ζούσε με τη μητέρα της μέχρι να γράψει τον «Υπνοβάτη».

Επίσης, λίγες ημέρες πριν από το τέλος, η Καραπάνου έβγαλε στο φως και τις επιστολές της μητέρας της προς αυτήν (εκδόσεις Καστανιώτη). Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή, στο Α' Νεκροταφείο, γύρω στις 3 το μεσημέρι (η ώρα δεν έχει ορισθεί ακόμη ακριβώς).

Η Μαργαρίτα Καραπάνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Μεγάλωσε στην Ελλάδα και στη Γαλλία, όπου ακολούθησε τη μητέρα της, συγγραφέα Μαργαρίτα Λυμπεράκη, σε ηλικία 13 ετών.

Σπούδασε κινηματογράφο στο Παρίσι και εργάστηκε ως νηπιαγωγός στην Αθήνα.

Εκανε έναν σύντομο γάμο. Τα πρώτα βιβλία της «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος», «Ο υπνοβάτης» και το «Rien ne va plus» εκδόθηκαν στην Ελλάδα και μεταφράστηκαν στις ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Σουηδία, Ισραήλ, Γερμανία, Ολλανδία και Ιταλία.

Σημαντικοί συγγραφείς, όπως ο Τζον Απνταϊκ τη συγκρίνουν με τον Προυστ, τον Κοζίνσκι, τον Κάρολ, τον Μπέκετ και τον Κάφκα. Μάλιστα ο Απνταϊκ σε επιστολή του συμπληρώνει: «Εσείς όμως έχετε βρει εδώ (Η Κασσάνδρα και ο Λύκος) μιαν αλήθεια, που κανένας απ' αυτούς τους τρεις συγγραφείς δεν έπιασε».

«Ο Υπνοβάτης» τιμήθηκε το 1988, στο Παρίσι, με το «Βραβείο του καλύτερου ξένου μυθιστορήματος», βραβείο που έχει δοθεί σε συγγραφείς όπως ο Λόρενς Ντάρελ, ο Μπόρχες, ο Μάρκες και άλλοι.

Η Μαργαρίτα Καραπάνου έγραψε ακόμα τα έργα «Ναι», «Lee και Lou», «Μαμά», «Μήπως;».

ΕΚΕΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ (BETTY)

ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ !!!!

και όμως!

αντιγράφω από το λεξικό του Μπαμπινιώτη:

στεντόρειος: αυτός που είναι πολύ δυνατός ΣΥΝ βροντερός, ηχηρός

ΕΤΥΜ: αρχ. κύριο όνομα Στέντωρ, ήρωας της Ιλιάδας, περιώνυμος για την ισχυρή, βροντερή του φωνή. Το ίδιο το όνομα Στέντωρ ανάγεται στό ρήμα στένω (στενάζω, βογγώ) + κατάλ. επίθημα -τωρ (πβ. Νέσ-τωρ)

αφιερωμένο στο αστεράκι, με ΣΤΕΝΤΟΡΕΙΑ φωνή ;-)

πι.ες. εξ ου και estentóreo ισπανιστί :-)

κόλλημα -όλος ο δίσκος

to mitsakos with love

ΤΩΡΑ ΕΧΩ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ...

κι ενα γραφειο που μπαινει στο σαλονι, και μια συρταριερα που μπαινει στην κρεβατοκαμαρα, και ενα καλαθι απλυτων που μπαινει στο μπανιο, κι ενα κοκκινο φωτιστικο που μπαινει στην κουζινα ... ετσι ειστε σε ολα τα δωματια! (ναι, μεχρι και στο μπανιο!)... - sponsored by metafragmenoi -

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

ετοιμαστειτε - συντομα ελπιζω - για καφε (σε κουπες sponsored by unapatatras και kosmogyrismenos)

εχω 14 ποτηρια (sponsored by kosmo) και 16 κουπες, 24 μαχαιροπηρουνα, 14 σουπλά (??), καμποσες κουταλες για σαλατα (και δυο απο την Κένυα παρακαλω, με την ευγενικη χορηγια του κοτοπουλου σπανιολα), χαρτοπετσετες, καλαμακια, μανταλακια, κρεμαστρες, χαλακι μπανιου, χαλακι εισοδου, κουρτινα μπανιου, 2 φωτιστικα (kosmo και ζευγος Gianno), επιπλο τηλεορασης και τραπεζι βεραντας (sponsored by miaarkoudapoutineleganbetty), σετ 2 ατομων για κινεζικο (unapatatras), 6 ποτηρια για λικερ (sponsored by V.), μαξιλαρια επαγγελματικα σουπερ ανατομικα εργασιας sponsored by semaki and biggerbro)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ - Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ!

αντιγράφω την είδηση από το πάντα ενημερωμένο blog του sox

ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ Η 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΠΕΡΑΣΕ...

Παγκόσμια Ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού.

Στις 15 Οκτωβρίου, κάθε χρόνο, είναι η παγκόσμια ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού:
Το λευκό μπαστούνι, είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται μόνοι, ανεξάρτητοι και με ασφάλεια.
Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ: Θέλεις να με βοηθήσεις;;;
Τότε, διάβασε τα παρακάτω και να ξέρεις πως αν κάτι θυμάσαι απ' αυτά όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που χρειάζομαι.
-----------------------
Όταν με συναντήσεις μπορείς να με βοηθήσεις αν θυμηθείς τα παρακάτω:

1. μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή να ζητιανεύουμε.

2. είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός. Μη με μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat,.,όπως ΕΣΥ!

3. πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με το σκύλο μου. Όμως, μη με πιάνεις από τον ώμο ή απ'το μπράτσο. άσε με να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο: Έτσι θα νιώθω (=θα ξέρω) πότε σταματάς, πότε στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.

4. Μη ρωτάς τον συνοδό μου: «Πώς τον λένε;», «Τι θέλει να ψωνίσει;», «Ποιο φαγητό του αρέσει;», «Που θέλει να πάει;», «Πώς γράφει και διαβάζει;», «Πώς μπορεί;». Ρώτησε εμένα, ξέρω και> εγώ να σου απαντήσω! Χρησιμοποίησε τον κανονικό τόνο της φωνής σου, όπως μιλάς στους άλλους μίλα και σε εμένα.

5. Μην αποφεύγεις τις λέξεις «βλέπω», «κοιτάζω», «τυφλός» κλπ., τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: βλέπω για μένα= αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι.

6. Σύστησε με στους άλλους, ακόμη και στα παιδιά. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη ή στο δωμάτιο μαζί μου. Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πες μου πως φεύγεις: με φέρνεις σε μεγάλη αμηχανία αν μ' αφήνεις να μιλάω με κάποιον που δεν είναι κοντά μου.

7. Οδήγησε το χέρι μου σε μια καρέκλα. Πες μου που είναι η πόρτα στο δωμάτιο, το αποχωρητήριο, το παράθυρο κλπ. Και αν υπάρχουν εμπόδια ή πράγματα στο πάτωμα. Δε θέλω να κάνω ζημιές, γιατί μπορώ να μην κάνω ζημιές.

8. Βοήθησε με διακριτικά στο τραπέζι και πες μου για το φαγητό στο πιάτο μου. Χρησιμοποίησε το πιάτο μου σαν «ρολόι» και πες μου σε ποια «ώρα» είναι το κάθε είδος του φαγητού μου, π.χ «Το κρέας σου είναι στο Έξι». Κοίτα το ποτήρι μου να είναι δίπλα στο πιάτο μου και πες μου αν είναι στο δεξί ή στο αριστερό μου χέρι, για να το.»δω» και εγώ όταν το χρειαστώ.

9. Μου αρέσουν οι αθλητικές εκδηλώσεις, το θέατρο και ο κινηματογράφος, φτάνει να με βοηθάς να καταλαβαίνω τι γίνεται, διαβάζοντας/περιγράφοντας μου όσα δεν μπορώ να δω.

10. Μου αρέσουν οι εκδρομές και τα πάρτι. Πάρε με στην παρέα σου και γνώρισε με στους καλεσμένους σου.

11. Ξέρω να συμπεριφέρομαι. Αν υστερώ σε κάτι βοήθησε με. Δε θέλω τον οίκτο σου αλλά τη φιλία σου! Μη μιλάς για τη «θαυματουργό αντίληψη» των τυφλών. Μην ξεχνάς ότι όσα έμαθα είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και εργασίας.

12. Αν είσαι περίεργος θα μιλήσω μαζί σου για το πρόβλημα μου αλλά όχι μόνο γι' αυτό, γιατί για μένα είναι μια παλιά ιστορία! Έχω τόσα άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι
και απορίες όπως και εσύ!


Για παραπάνω πληροφορίες, απορίες, σχόλια, κουβέντα, στείλε μου ένα email στο
evavgoul@otenet.gr και πες μου, ότι θες. Μη διστάσεις, μηn ντραπείς και ας μη γνωριζόμαστε. Αν μάθεις, κάνεις την αρχή! Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!!!

Βαγγέλης Αυγουλάς
3οετής φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών,
Μέλος της Διεθνούς οργάνωσης για νέους με προβλήματα όρασης VIEWS (Visually Impaired Education and Work Support)
Μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών.

ΟΧΙ στη ρητορικη μισους

Αζόρες, Μποστ - Ορθή Επανάληψη

αυτά παθαίνεις

όταν σερφάρεις αντί να δουλεύεις.

μοιραία θα πέσεις στη σωστή δικαιολογία για την περίπτωσή σου.

όπως αυτή η φράση του Πεσόα:

“Να αναβάλλεις τα πάντα.
Δεν πρέπει ποτέ να κάνεις σήμερα
αυτό που μπορείς ν’ αφήσεις γι’ αύριο.

Ούτε και είναι απαραίτητο να κάνεις κάτι, σήμερα ή αύριο.”

κι άντε να πείσω το αφεντικό ότι ΑΥΤΟΣ είναι ο σωστός, ο μόνος τρόπος σκέψης

αυτο το τελειο φως κι η παραλιακη μεσημερι χωρις κινηση
- ετσι αντεχεται ο χωρισμος, η σκληρη ελληνικη πραγματικοτητα, η αδικια, η ΔΕΗ, ο πρωην ιδιοκτητης που αποδειχτηκε καθαρμα, το ΤΕΒΕ, η πτωση της δουλειας και του εισοδηματος, η γκρινια, ο πονολαιμος, το καμμενο σκανερ, το σπασμενο μπλου-τουθ, τα σπασμενα πλακακια -

Αγαπώ, αγαπώ τον Μποστ...

Ένα πλοίον ταξιδεύον με υπέροχον καιρόν
αιφνιδίως εξοκείλει
ανοιχτά
ανοιχτά των Αζορών

Κι ένας νέος με μιαν νέαν, ωραιότατα παιδιά
φθάνουν κολυμβών γενναίως εις πλησίον αμμουδιάν

Ζώντας βίον πρωτογόνων και ο νέος με την κόρη
κοίταζαν και κάπου κάπου εάν έρχεται βαπόρι

Αλλά φθάσαντος χειμώνος και μη φθάνοντος βαπόρι
απεβίωσεν ο νέος και απέθανεν η κόρη

Αργότερα αργότερα
πλησίασαν δυο κότερα
ήρθε κι ένα βαπόρι ματαίως ψάχνον για να βρει
τον νεόν και την κόρη

Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών
που καταστρέφεις νέους και θάπτεις των κορών

Να πέσει τιμωρία από τον ουρανόν
να λείψεις απ’ τους χάρτας και των ωκεανών

ΕΧΩ ΤΡΑΠΕΖΙ! ΚΑΙ ΚΑΡΕΚΛΕΣ! (Η ΜΙΑ ΔΕΝ ΠΑΤΑΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ...)

motion in promotion!!!

βάλε ένα τι-σερτ του SOX

κι έλα να με βρεις στο ΒΟΞ!

new teez are in the house

check out the new TEEzers!

An American said:

"We have George Bush, Stevie Wonder, Bob Hope and Johnny Cash"

And a Greek replied:

"We have Karamanlis, no Wonder, no Hope and no Cash"

XA XA XA

προσφυγη της φιλελευθερης συμμαχιας

ΚΑΤΑΘΕΣΗ

ΑΥΤΗ Η ΘΕΑ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ...

please confirm safe receipt

ενταξει, το ελαβα και δεν πονεσε καθολου

γελοιοι!

Κέρκυρα - χωρίς το Ποντικονήσι

Από τον Σταυρό

Λίμνη Κορισσίων

Χαλικούνας

Πέλεκας

Γλυφάδα

Καμπιέλο

Φανοί

paris street art

sept '08

my skin

FlashBack

ΟΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ - ΑΠΕΞΩ!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 2 Οκτωβρίου 2008

Η Πανελλήνια Ένωση Επαγγελματιών Μεταφραστών Πτυχιούχων Ιονίου Πανεπιστημίου (ΠΕΕΜΠΙΠ) σας ενημερώνει ότι σήμερα, Πέμπτη 2 Οκτωβρίου στις 11.00 π.μ. τα μέλη της, μαζί με τα μέλη άλλων συλλόγων επαγγελματιών του χώρου της μετάφρασης θα βρίσκονται έξω από τη Βουλή των Ελλήνων για να εκφράσουν την έντονη δυσαρέσκειά τους για το υπό ψήφιση νομοσχέδιο περί Ορκωτών Μεταφραστών, το οποίο θα συζητείται εκείνη την ώρα από την Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, με εισηγητές τους κκ. Συμεών Κεδίκογλου και Παναγιώτη Μπεγλίτη.

Η Πανελλήνια Ένωση Επαγγελματιών Μεταφραστών Πτυχιούχων Ιονίου Πανεπιστημίου διαμαρτύρεται για την άρνηση του Υπουργείου Εξωτερικών να συμπεριλάβει στο διάλογο για τη ρύθμιση του επαγγέλματος του μεταφραστή τους αποφοίτους του Τμήματος Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ι.Π., το οποίο είναι το μοναδικό κρατικό πανεπιστημιακό ίδρυμα στην Ελλάδα που εκπαιδεύει επαγγελματίες μεταφραστές. Διαμαρτύρεται επίσης για την προχειρότητα του υπό συζήτηση νομοσχεδίου, το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις σχετικές διατάξεις του κοινοτικού δικαίου.

Για λεπτομερέστερη ενημέρωσή σας, μπορείτε να ανατρέξετε στο συνημμένο έγγραφο που απέστειλαν, από κοινού, η Πανελλήνια Ένωση Επαγγελματιών Μεταφραστών Πτυχιούχων Ιονίου Πανεπιστημίου (ΠΕΕΜΠΙΠ) και η Πανελλήνια Ένωση Μεταφραστών (ΠΕΜ) στις 22 Σεπτεμβρίου 2008 στην Υπουργό Εξωτερικών, κα Ντόρα Μπακογιάννη, τον Υπουργό Εσωτερικών, κ. Προκόπη Παυλόπουλο και τον Υφυπουργό Εξωτερικών κ. Κασσίμη.

Το Δ.Σ. της ΠΕΕΜΠΙΠ

κι αλλο ενα

Ήμασταν εκεί !!!

ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΤΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

Εκπρόσωποι της πολιτικής, καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής του τόπου δίνουν τη δική τους ερμηνεία στο φαινόμενο «Μαντόνα».

Πέτρος Τατσόπουλος

Συγγραφέας

«Πάντοτε εντυπωσιαζόμουν από τους καλλιτέχνες που γνώριζαν πώς να διαχειριστούν τον εαυτό τους, πώς να πλασάρουν ισοβίως ένα και μοναδικό προϊόν, το πνεύμα και το σαρκίο τους σε κοινή συσκευασία. Η πενηντάρα πια Μαντόνα Λουίζ Βερόνικα Τσικόνε κατάφερε από πολύ νωρίς να στρέψει τους προβολείς επάνω της και να μην επιτρέψει να σβήσουν ποτέ έκτοτε. Δεν έχει σημασία με ποιο προσωπείο εμφανίζεται κάθε φορά - αν παριστάνει τη σεξουαλικά επαμφοτερίζουσα, τη στοργική μητέρα, την καλογυμνασμένη αρτίστα ή τη συγγραφέα παιδικών παραμυθιών. Ακόμη και τα σωματικά της μειονεκτήματα - όπως το ύψος της ή η αραιή οδοντοστοιχία της -, ακόμη και τα αρνητικά δημοσιεύματα - όπως οι πολιτικές γκάφες της ή η στυγερή εκμετάλλευση όσων εργάζονται για λογαριασμό της - έχει καταφέρει να τα εντάξει στην αειθαλή περσόνα της, στην ακούραστη μηχανή δολαρίων με τη βλάσφημη ούγια. Νομίζω ότι η Μαντόνα τώρα πια θα γέμιζε το Ολυμπιακό Στάδιο ακόμη και αν ανακοίνωνε ότι ένας οδυνηρός συνδυασμός λουμπάγκο και φαρυγγίτιδας την υποχρεώνει να εμφανιστεί μουγκή και καθηλωμένη. Οι πιστοί θα προσέλθουν στο Μαρούσι όπως προσέρχονται και στην Τήνο. Στο κάτω κάτω προσκυνούν δύο συνονόματες».

Αλέξανδρος Μυράτ

Μόνιμος αρχιμουσικός της Καμεράτα

«Διάβαζα κάπου τον τίτλο ενός άρθρου. Το νόημα ήταν περίπου: Μαντόνα, η καλύτερη αξιοποίηση ενός μέτριου ταλέντου. Σταμάτησα την ανάγνωση περίπου εκεί. Δεν αντέχω τόση δόση αλαζονείας, αν και πάντα εκπλήσσομαι. Από ποια θέση μπορεί κάποιος να γράφει με τέτοια άνεση; Στον γιο μου, 13 ετών, όταν του έκανα την ερώτηση, η απάντηση ήταν: "Ναι, μ' αρέσουν κάποια τραγούδια της". Του έχω εμπιστοσύνη, όπως και εγώ ακούει τα πάντα. Είμαι και εγώ περίπου εκεί. Μ' αρέσει περισσότερο η δεκαετία του '80: περισσότερος αυθορμητισμός, περισσότερη έμπνευση. Το τραγούδι είναι θέμα νεανικής ορμής. Αλλά όπως σε κάθε μουσική τα πράγματα κρίνονται ζωντανά, πάνω στη σκηνή. Οι δίσκοι είναι κονσέρβες. Η σκηνική διάσταση της τελευταίας περιόδου με την τεράστια μηχανή από πίσω, με την εμπειρία της μεγάλης αυτής κυρίας, ίσως καλύπτει το έλλειμμα έμπνευσης. Η Μαντόνα είναι φαινόμενο και σχεδόν ντρέπομαι για την κοινοτοπία. Υποψιάζομαι δε ότι οι προκλήσεις της, σήμα κατατεθέν όλης της καριέρας της, αρχίζοντας από το όνομα, δεν έχουν παρά μακρινή σχέση με τη βαθιά φύση της. Μεγαλοφυΐα στη σκηνοθεσία μιας περσόνας σε μια δεδομένη εποχή. Κυνισμός ή ειλικρίνεια το "Material Girl"; Εγώ βλέπω πολύ χιούμορ και για τους γαλλόφωνους αναγνώστες σας είναι θαυμάσιο "pied de nez" σε όλους μας. Merci... θα πάρω!».

Μαρία Δαμανάκη

Βουλευτής του ΠαΣοΚ

«Η Μαντόνα δεν είναι η αισθητική επιλογή μου. Την ακούω όμως και τη βλέπω και εγώ, μετά τα πενήντα μου, μαζί με τα παιδιά μου των 20 και 13 χρόνων. Είναι άραγε τυχαίο; Η Μαντόνα δεν είναι μόνο τραγουδίστρια. Είναι μουσικός, στιχουργός, συγγραφέας, χορεύτρια, ηθοποιός και κυρίως παραγωγός του εαυτού της και του φαινομένου της. Ανταποκρίνεται στην απαίτηση της εποχής που ζητεί να ικανοποιήσει όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις και ανάγκες στα γρήγορα. Προσφέρει λοιπόν πρόκληση και θέαμα, δηλαδή μουσική μαζί με εικόνα, κίνηση, φαντασίωση, συμβολισμούς σεξουαλικούς, θρησκευτικούς, πολιτικούς και πολιτισμικούς που αφομοιώνουν τα πάντα: τη λευκή Αμερική αλλά και τη μαύρη, το γιαπωνέζικο καρτούν και τη λάτιν φτώχεια, το άτομο, τη μοναξιά, τη διαφορετικότητα των φύλων. Ολα αυτά συνυπάρχουν χωρίς να ολοκληρώνουν ένα νόημα ή μια ιδέα. Εικόνες ενός κόσμου κατακερματισμένου, αντιφατικού, βιαστικού, καταναλωτικού και αδηφάγου. Η Μαντόνα είναι ό,τι ζούμε λοιπόν. Είναι το πιο αντιπροσωπευτικό είδωλο της πραγματικότητάς μας και η απόλυτη ενσάρκωση της ποπ κουλτούρας τού σήμερα. Γι' αυτό μας αφορά όλους».

Γιάννης Πετρίδης

Παραγωγός του ραδιοφώνου

«Πριν από 25 ακριβώς χρόνια η Μαντόνα έκανε την πρώτη εμφάνισή της στους καταλόγους επιτυχιών με το τραγούδι της "Holiday". Εναν χρόνο πριν, το 1982, ένα άλλο τραγούδι της, το "Everybody" είχε εμφανισθεί μόνο στον κατάλογο με τα χορευτικά τραγούδια της εποχής. Από τότε, ανατρέποντας κάθε προγνωστικό, επί 25 χρόνια είναι στην κορυφή της επικαιρότητας και σε μια πρόσφατη λίστα που δημοσίευσε το περιοδικό "Billboard" φιγουράρει στη δεύτερη θέση πίσω μόνο από τους Beatles για την περίοδο 1958-2008. Ολα αυτά τα χρόνια μπορεί να μη μας χάρισε καταπληκτικές ερμηνείες - άλλωστε δεν φημίζεται για την ξεχωριστή φωνή της - αλλά κατάφερε πάντα να προκαλεί το ενδιαφέρον μας σε έναν χώρο που είναι ιδιαίτερα σκληρός και απορρίπτει συχνά τα είδωλα κάθε εποχής έπειτα από πέντε-έξι χρόνια στην κορυφή. Μικροί και μεγάλοι, λοιπόν, όλοι στο Ολυμπιακό Στάδιο, όχι για να θαυμάσουν την εξαιρετική τραγουδίστρια αλλά για να παρακολουθήσουν από όσο γίνεται πιο κοντά ένα μεγάλο και για πολλούς ανεξήγητο φαινόμενο στον κόσμο της μουσικής για τα τελευταία 25 χρόνια».

Σταμάτης Κραουνάκης

Συνθέτης

«Ξέρετε γιατί μας κάνει μπαμ η Μαντόνα; Γιατί πολύ απλά παλαιότερα είχαμε πολλά τέτοια ενώ τώρα έχουμε μόνο ένα! Πιστεύω ότι πλέον δεν υπάρχει άλλος καλλιτέχνης με τόσο κοινωνιολογικά και ιδεολογικά ψαγμένο μήνυμα. Θα έλεγε κανείς ότι πίσω από τη γυναίκα αυτή κρύβεται ένας πολύ σοβαρός μηχανισμός κοινωνιολογικού στόχου για το σήμα που περνάει κάθε φορά. Το γεγονός ότι βρίσκεται για 25 χρόνια στην κορυφή δείχνει ότι είναι ικανή, είναι φαινόμενο, αρέσει - δεν αρέσει. Λένε για την πολυδιάστατη εικόνα που παρουσιάζει. Μα αυτή είναι η δουλειά του καλλιτέχνη. Από την άλλη, καταλαβαίνει κανείς ότι την ώρα που δεν υπάρχουν ιδιαίτερα φωνητικά προσόντα ό,τι δεν υπάρχει σε πρώτο επίπεδο έχει αντικατασταθεί από πάρα πολλή δουλειά και σκέψη. Δεν αντέχει κανένα εμπορικό τρικ τόσα χρόνια. Τα ίδια έλεγαν και για τη Βουγιουκλάκη. Εγώ τρελαίνομαι, περιττό να το πω, και θα βρίσκομαι στις καλύτερες θέσεις αφού έχω πάρει εισιτήριο των 250 ευρώ».

Χρήστος Χωμενίδης

Συγγραφέας

«Κατά τη δεκαετία του '80 η Μαντόνα απετέλεσε το πιο αφροδισιακό αντίδοτο στον νεοσυντηρητισμό και στον νεοπουριτανισμό ο οποίος - ελέω AIDS - κυριάρχησε πρώτα στην Αμερική και έπειτα στην Ευρώπη. Μολονότι τα τραγούδια της δεν ήταν ροκ, η ίδια επαγγελλόταν μια ροκ στάση ζωής. Μολονότι ποτέ της δεν υπήρξε ακριβώς ωραία, κατάφερε να αναδειχθεί σε σύμβολο του σεξ. Προχωρημένη και λαϊκή ταυτόχρονα, στην παράδοση των αμερικανών ηρώων, δεν καταδέχθηκε ούτε καν να πεθάνει πρόωρα προκειμένου να συντηρήσει τον μύθο της. Επιμένει αντίθετα να τον περιφέρει στα πενήντα της, περιοδεύει σε Ανατολή και Δύση και αν κρίνουμε από τον αριθμό των εισιτηρίων που κόβει σε κάθε συναυλία άγια πράττει».

Κωνσταντίνος Ρήγος

Χορογράφος

«Η πρώτη εικόνα που έχω από τη Μαντόνα "ζωντανά" έρχεται από το 1987, όταν ένας impersonator στη Μύκονο παρίστανε τη Μαντόνα της περιόδου "Like Α Virgin" με όλες τις δαντέλες, τα μεταξωτά γάντια και τα σχετικά. Για πρώτη φορά τη βλέπω σχεδόν μπροστά μου στην προηγούμενη περιοδεία της σε συναυλία στο Αμστερνταμ και τη θυμάμαι να αγγίζει ένα κοινό που παραληρούσε κατεβαίνοντας προς αυτό μέσα από μια ντισκομπάλα. Εκεί συνειδητοποίησα ότι αυτή η τραγουδίστρια, που για πολλούς είναι ένα εμπορικό προϊόν και μόνο, μπορεί και διατηρεί μια ταυτότητα με πολύ μεγάλη δυναμική 25 χρόνια τώρα. Το πιο σημαντικό με τη Μαντόνα είναι ότι ως προσωπικότητα έχει αυτοαναιρεθεί δεκάδες φορές. Είναι σαν τον φοίνικα, γεννιέται από τις στάχτες της κάθε φορά παίζοντας ανάμεσα στα όρια της μουσικής, του σεξ και της θρησκείας. Αυτή είναι ίσως τελικώς και η εικόνα της Μαντόνα, αυτή η συνεχής αυτοαναίρεση. Οσο για την ίδια τη μουσική της, έχει καταφέρει να ταυτιστούν μαζί της όλες οι γενιές από τη δεκαετία του '80 ως σήμερα και νιώθω ευτυχής που την ακούω από το πρώτο τραγούδι της ως το πιο πρόσφατο».

Κάθε 6'', στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα

ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ – SOS (από τον κατάλογο 2008 της Greenpeace)

Αλλαντικά:

ΑΝΑΝΙΑΔΗ

Γιαούρτια – Επιδόρπια:

Γιαούρτι After School Choco (ΦΑΓΕ)

FruYo γιαούρτι με δημητριακά (ΦΑΓΕ)

Nouvelle, (ΦΑΓΕ)

Caramele (ΦΑΓΕ)

Corn Flakes (Tasty)

Επεξεργασμένες ντομάτες:

Brava Ketchup (Med Foods)


Ζυμαρικά και σάλτσες ζυμαρικών:

La Mediterranea (Γιουριμάκ)

Pasta Italia (Γιουριμάκ)

Μάκβελ Ζυμαρικά (Γιουριμάκ)

Τορτελίνια (ΑΒΕΖ)

Κονσέρβες:

Παλίρροια Βοδινό με αρακά (Παλίρροια)

Παλίρροια Γίγαντες γιαχνί (Παλίρροια)

Παλίρροια Ντολμαδάκια Γιαλαντζί (Παλίρροια)

Παλίρροια Σπετζοφάι (Παλίρροια)

Σπορέλαια – Μαργαρίνες:

Corolla (Κορέ)

Standard Σπορέλαια (Standard)

Union Σογιέλαιο (Παπουτσάνης)

Εύα (Ελληνικές Δημιουργίες)

Μάνα Αραβοσιτέλαιο (Παπουτσάνης)

Μάνα Βαμβακέλαιο (Παπουτσάνης)

Σογιόλα (Κορέ)

Σορίνα (Ελληνικές Δημιουργίες)

Το Λαμπερό (μύλοι Σόγιας)

Σαλάτες – Σάλτσες – Σούπες:

17 Delicatessen Farma ( Olympus Foods)

17 Delicatessen Mustard Sauce ( Olympus Foods)

17 Delicatessen Μελιτζανοσαλάτα ( Olympus Foods)

17 Delicatessen Ρώσικη Σαλάτα ( Olympus Foods)

17 Delicatessen Τυροσαλάτα ( Olympus Foods)

Brava Μουστάρδα (Med Foods)

Chef Grec Τυροσαλάτα (Κούτρας)

Chef Grec Ρώσικη Σαλάτα (Κούτρας)

Chef Grec Ταραμοσαλάτα (Κούτρας)

Chef Grecζατζίκι (Κούτρας)

Delicia Μουστάρδα (Med Foods)

BEM Μελιτζανοσαλάτα (BEM)

BEM Ρώσικη Σαλάτα (BEM)

BEM Ταραμοσαλάτα (BEM)

BEM Τζατζίκι (BEM)

Σοκολάτες – Καραμέλες:
Oscar Σοκολάτες (Oscar)


Παγωτά:
ΑΓΝΟ

Τσιπς – Σνακς:
Cheetos (Tasty)

Doritos (Tasty)

Φουντούνια (Tasty)

Lay ’s (Tasty)

Pitsinia (Tasty)

Ruffles (Tasty)

Tasty Snacks (Tasty)

Tsakiris Chips με αλάτι – πάπρικα (Τσακίρης)

Tsakiris Chips με αλάτι – ρίγανη (Τσακίρης)

Ψωμί – Φρυγανιές:
Ferro Κριτσίνια με σκόρδο (Αθ. Οικ. Αρτοποιία)

Ferro Κριτσίνια με σουσάμι (Αθ. Οικ. Αρτοποιία)




Ακόμα και τα τσιπς του ΤΣΑΚΙΡΗ είναι μέσα :-(((
Φυσικά, δεν έχω βάλει τα κόκκινα προϊόντα (γιατί δεν μπορώ). Αυτά εδώ είναι SOS!!!

the perfect eurovision song by neil hannon!

μα άσε ένα φως ανοιχτό
η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει

i kissed a girl - katy perry

mou aresei ayto to saxlotragoudo!!!

ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΣΠΑΝΙΟΛΑ ΚΑΙ ΔΗΛΩΝΩ ΟΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΖΩ ΕΦ'ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ

ΖΩΔΙΟ

Σαν Καρκίνος μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα λειτουργήσει και πάλι το παλιό σου κόλπο: Αυτό που πηδάς από το παράθυρο και προσγειώνεσαι σε έναν υπέροχο κήπο με γκαζόν.

Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ!

Έκθεση για τον τραγουδιστή και ποιητή Ζακ Μπρελ διοργανώνεται από τις 12 έως τις 19 Σεπτεμβρίου στον Πειραιά με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατό του. Η έκθεση στη συνέχεια θα ταξιδέψει και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης.

Η έκθεση με τίτλο «Τραγουδώ, επιμένω κι υπογράφω: ονομάζομαι Ζακ Μπρελ» προσπαθεί μέσα από σπάνιες φωτογραφίες, αποσπάσματα από τραγούδια, χειρόγραφα και επιστολές να φωτίσει την πολύπλευρη προσωπικότητα του διάσημου Βέλγου τραγουδιστή.

O Ζακ Μπρελ γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1929. Έζησε έντονα, ακριβώς όπως τραγούδησε. Η ζωή του υπήρξε ένα διαρκές ταξίδι, πάντα σε αρμονία με τα όνειρά του, από τις μελαγχολικές Βρυξέλλες στην πόλη του φωτός, το Παρίσι, όπου έκανε και τη μεγάλη του καριέρα με διάφορες ιδιότητες: ποιητής, συνθέτης, τραγουδιστής, ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Στο απόγειο της καριέρας του αποφασίζει να τα εγκαταλείψει όλα για να κάνει το γύρο του κόσμου, να «ταξιδέψει για να δει», όπως έλεγε, με το «Askoy», το αγαπημένο του ιστιοφόρο.

Όταν ανακαλύπτει το μικρό απομονωμένο νησάκι Χίβα Όα στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού Μαρκέσας, αποφασίζει να περάσει εκεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Πέντε χρόνια μένει εκεί, μέχρι τον θάνατό του από καρκίνο στις 9 Οκτωβρίου 1978 και θα αφιερώσει τις μέρες του στους ανθρώπους του νησιού. Το μικρό του αεροπλάνο, θα μεταφέρει καθημερινά αρρώστους, φάρμακα και αλληλογραφία.

Αφησε πίσω του πολλά σπουδαία τραγούδια: «Ne me quitte pas», «Amsterdam», «Chanson des vieux amants», «J' arrive», «Ces gens-la», «Au suivant», «Les bourgeois», «Le moribund», «Madeleine», «Mathilde» και άλλα.

Τα τραγούδια του μιλούν για τη ζωή, τον έρωτα, τη φιλία, την ειρήνη, αλλά και το θάνατο, τα γηρατειά, τον πόλεμο, τη θρησκοληψία, τον μικροαστισμό, το φανατισμό. Θα μεταφραστούν και σε άλλες γλώσσες και θα τραγουδηθούν από σπουδαίους καλλιτέχνες.

Ταυτόχρονα με την έκθεση διοργανώνεται και μουσική παράσταση «Jaques Brel: Ne me quitte pas», που θα παρουσιαστεί στις 16 και 17 Σεπεμβρίου στο «Αίθριο των Μουσών» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη, με την διεθνούς φήμης Ελληνίδα σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου.

Η έκθεση παρουσιάζεται από 12 έως 19 Σεπτεμβρίου 2008 στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά (Φίλωνος 29, Κτήριο Παλαιού Ταχυδρομείου.

Θεά Ακρίτα

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ είναι μια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Είναι ο αγαπημένος μου μπαμπάς, η αγαπημένη μου μαμά, ο αγαπημένος μου αδελφός και στον κάτω όροφο η αγαπημένη μου γιαγιά και ο αγαπημένος μου παππούς.
Τον αγαπημένο μου μπαμπά δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά και γυρίζει τα μεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά γυρίζει στις 7.00 μ.μ., αλλά κάνει και πέντε ώρες γύρω γύρω το τετράγωνο μέχρι να βρει να παρκάρει.
Κι όταν έρχεται δεν είναι και πολύ χαρούμενος και καθόλου δεν μοιάζει με τους μπαμπάδες των διαφημίσεων που μπαίνουν μέσα με δωράκια και σοκολάτες και τα παιδιά πηδάνε στην αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει ψηλά. Εμάς λέει: «Άι σιχτίρι, το κωλοκράτος μου μέσα!!» και βροντάει τα κλειδιά στο συρτάρι.
Την αγαπημένη μου μαμά δεν τη βλέπω επίσης, γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι με το λεωφορείο. Και μετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει, μαγειρεύει και βρίζει τον μπαμπά που δεν πήρε τυρί τριμμένο από το σούπερ μάρκετ. Και δεν μοιάζει καθόλου με τις μαμάδες των διαφημίσεων, γιατί δεν μαγειρεύει βαμμένη ούτε με ψηλοτάκουνα. Κι όταν λερώσουμε το μπλουζάκι με σοκολάτες δεν γελάει χαρούμενη που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά μας λέει: «Ε, βέβαια. Άμα έχετε τη δουλάρα!! Άντε βγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέμε, την τύχη μου που στραβώθηκα και τον παντρεύτηκα!!».
Τον αγαπημένο μου αδελφό δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί λείπουμε κι οι δυο στο σχολείο και μετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο και μετά κλείνεται στο δωμάτιό του και μετά ανοίγει το κομπιούτερ του και μετά ψάχνει γυμνές κυρίες και μετά τις βρίσκει και μετά χαίρεται.
Ο μπαμπάς μου, η μαμά μου, ο αδελφός μου κι εγώ είμαστε μια πολύ αγαπημένη οικογένεια και κάθε Κυριακή μεσημέρι κάνουμε ένα πολύ αγαπημένο οικογενειακό τραπέζι κι εκεί έχουμε όλο τον χρόνο να τσακωθούμε μεταξύ μας. Ο μπαμπάς μαλώνει τον αδελφό μου που δεν διαβάζει αρκετά και μετά μαλώνει εμένα που δεν τα τρώω τα παντζάρια. Και μετά η μαμά μαλώνει τον μπαμπά μου γιατί μας μαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό» λέει. Και μετά η μαμά μου μαλώνει τον αδελφό μου που πετάει τα μποξεράκια του στη μοκέτα κι έχει και τη μέση της και μετά μαλώνει εμένα που θέλω να μου πάρουνε κινητό.
Και μου λέει: «Έκανε κι η μύγα κώλο και ζητάει κινητό». Κι εγώ της λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει κινητό που είναι και 27 μέρες μικρότερη;». Κι η μαμά μου μού λέει: «Δεν με νοιάζει τι κάνει η Ευαγγελία, εμένα με νοιάζει τι κάνει το δικό μου το παιδί». Και φωνάζει και ο μπαμπάς τής λέει: «Τώρα που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;» Κι η μαμά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση κάνουμε». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο. Μπορεί στο ισόγειο να μη σ’ άκουσαν!». Κι η μαμά του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς θα σου /λεγα τώρα!». Και δεν του λέει.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μιλάει για πολλή ώρα. Κι ακούγονται μόνο τα πιρούνια, τα μαχαίρια κι ο αδελφός μου που κάνει κλάπα κλούπα με τη γλώσσα του. Κι η μαμά τού λέει: «Δεν μπορείς να φας σαν άνθρωπος;» Κι ο αδελφός μου της λέει: «Σαν άνθρωπος τρώω». Κι η μαμά μου του λέει: «Θα σε καλέσουνε σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουμε». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Μπορείς να σταματήσεις μία στιγμή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό το μπουρ μπουρ μπουρ, μες στ/ αυτί μου;;. Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ, Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!». Κι η μαμά μου λέει: «Δεν φτάνει που έχω γίνει χίλια κομμάτια να σας υπηρετώ όλους εδώ μέσα, μια καλή κουβέντα να ακούσω, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Έριξες πολύ αλάτι, λύσσα το /κανες». Κι η μαμά τού λέει: «Ορίστε, εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι». Κι εγώ ρωτάω: «Πότε είχαμε βόδι και μας το πήρανε;». Κι ο αδελφός μου μού λέει: «Είσαι μαλακισμένο». Κι εγώ βάζω τα κλάματα και λέω: «Με λέει μαλακισμένο». Κι ο μπαμπάς μου του λέει: «Μη λες την αδελφή σου μαλακισμένο». Κι ο αδελφός μου λέει: «Αφού είναι;» Κι η μαμά μου λέει: «Δεν θέλω να ακούω τέτοιες λέξεις εδώ μέσα!». Κι ο αδελφός μου της λέει: «Όταν τις λέει ο μπαμπάς είναι καλά;». Κι η μαμά μου λέει στον μπαμπά μου: «Ορίστε, είδες το παράδειγμα που δίνεις στα ίδια σου τα παιδιά».
Κι ο μπαμπάς μου λέει: «Μια μπουκιά δεν μπορούμε να φαρμακώσουμε σ/αυτό το σπίτι, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι η μαμά μου του λέει: «Τι μπουκιά, εσύ δεν είπες είναι λύσσα; Κι άμα δεν σ/ αρέσει, να πας να σου μαγειρεύει η Βιβή». Κι εγώ λέω: «Ποια είναι η Βιβή». Κι η μαμά λέει: «Ποια είναι η Βιβή, Μανώλη; Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου, στην κόρη σου ποια είναι η Βιβή, Μανώλη». Κι ο πατέρας μου λέει: «Η κυρία Βιβή είναι μια εξαίρετη συνάδελφος κι η μάνα σας είναι μια τρελή γυναίκα». Κι η μαμά λέει: «Γι/ αυτό γυρίζουμε μεσάνυχτα, Μανώλη; Επειδή η Βιβή είναι μια εξαίρετη συνάδελφος, Μανώλη;». Κι ο μπαμπάς λέει: «Γυρίζουμε μεσάνυχτα, διότι τα μεσάνυχτα βρίσκουμε να παρκάρουμε. Άντε να δούμε πού θα φτάσει ο πληθωρισμός πια». Κι η μαμά μου του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς σου /λεγα εγώ». Κι ο μπαμπάς της λέει: «Τι θα μου /λεγες εσύ;». Κι η μαμά του λέει: «Το δισάκι μου στον ώμο, για τον δρόμο, για τον δρόμο, αυτό θα σου /λεγα εγώ». Κι εγώ λέω: «Έγιν/ η βροχή χαλάζι, δεν με νοιάζει, δεν με νοιάζειειειειει». Κι ο μπαμπάς κι η μαμά μού λένε: «ΣΤΑΜΑΤΑ!!!» και σταματάω. ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ μια σιωπή, ντράγκα ντούγκα τα πιρούνια. Κι ο αδελφός μου λέει: «Έφαγα, πάω μέσα». Κι ο μπαμπάς μου του λέει: «Δεν έχει να πας πουθενά. Τώρα τρώμε όλοι μαζί σαν οικογένεια». Κι η μαμά μου του λέει: «Έχει δίκιο ο πατέρας σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι».
Και καθόμαστε όλοι εκεί που καθόμαστε.

Ελενα Ακρίτα
Νέα του Σαββατοκύριακου

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Ποτέ δεν ήμουν καλή στα μαθηματικά...αλλά πείτε μου αν κάνω λάθος:

1. "Καινούργιους φόρους ύψους 4,11 εκ. Ευρώ για να καλυφθεί η τρύπα του προϋπολογισμού, ανακοίνωσε ο Υπουργός Οικονομίας" (ΤΑ ΝΕΑ, 30/8/08)
2. "Η αγορά καινούργιων μαχητικών αεροπλάνων ύψους 3,5 εκ. Ευρώ θα ολοκληρωθεί μέχρι το 2009" (ΤΑ ΝΕΑ, 30/8/08)

Πρώτη ερώτηση: Αν δεν δώσουμε τα 3,5 εκ για τα...πολύ χρήσιμα μαχητικά, πόσα μένουν για να καλύψουμε την τρύπα του προϋπολογισμού;

Και δεύτερη ερώτηση: υπάρχει κανείς εκεί πάνω, από τους κυβερνώντες, που να ξέρει καλύτερα μαθηματικά από μένα; Μπα! Μάλλον όχι!

κούβα - street art

Baracoa







La Habana

La Habana (Barrio Chino)

(κάπως γνώριμη η φιγούρα ε;
βλ. τη δουλειά των βραζιλιάνων στο αμαξοστάσιο των τρόλεϊ
απέναντι από το γκάζι
-tip by sox-)

Santiago de Cuba

αφιερωμένο στους καλΛλιτέχνες φίλους μου