Ήμασταν εκεί !!!

ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΤΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

Εκπρόσωποι της πολιτικής, καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής του τόπου δίνουν τη δική τους ερμηνεία στο φαινόμενο «Μαντόνα».

Πέτρος Τατσόπουλος

Συγγραφέας

«Πάντοτε εντυπωσιαζόμουν από τους καλλιτέχνες που γνώριζαν πώς να διαχειριστούν τον εαυτό τους, πώς να πλασάρουν ισοβίως ένα και μοναδικό προϊόν, το πνεύμα και το σαρκίο τους σε κοινή συσκευασία. Η πενηντάρα πια Μαντόνα Λουίζ Βερόνικα Τσικόνε κατάφερε από πολύ νωρίς να στρέψει τους προβολείς επάνω της και να μην επιτρέψει να σβήσουν ποτέ έκτοτε. Δεν έχει σημασία με ποιο προσωπείο εμφανίζεται κάθε φορά - αν παριστάνει τη σεξουαλικά επαμφοτερίζουσα, τη στοργική μητέρα, την καλογυμνασμένη αρτίστα ή τη συγγραφέα παιδικών παραμυθιών. Ακόμη και τα σωματικά της μειονεκτήματα - όπως το ύψος της ή η αραιή οδοντοστοιχία της -, ακόμη και τα αρνητικά δημοσιεύματα - όπως οι πολιτικές γκάφες της ή η στυγερή εκμετάλλευση όσων εργάζονται για λογαριασμό της - έχει καταφέρει να τα εντάξει στην αειθαλή περσόνα της, στην ακούραστη μηχανή δολαρίων με τη βλάσφημη ούγια. Νομίζω ότι η Μαντόνα τώρα πια θα γέμιζε το Ολυμπιακό Στάδιο ακόμη και αν ανακοίνωνε ότι ένας οδυνηρός συνδυασμός λουμπάγκο και φαρυγγίτιδας την υποχρεώνει να εμφανιστεί μουγκή και καθηλωμένη. Οι πιστοί θα προσέλθουν στο Μαρούσι όπως προσέρχονται και στην Τήνο. Στο κάτω κάτω προσκυνούν δύο συνονόματες».

Αλέξανδρος Μυράτ

Μόνιμος αρχιμουσικός της Καμεράτα

«Διάβαζα κάπου τον τίτλο ενός άρθρου. Το νόημα ήταν περίπου: Μαντόνα, η καλύτερη αξιοποίηση ενός μέτριου ταλέντου. Σταμάτησα την ανάγνωση περίπου εκεί. Δεν αντέχω τόση δόση αλαζονείας, αν και πάντα εκπλήσσομαι. Από ποια θέση μπορεί κάποιος να γράφει με τέτοια άνεση; Στον γιο μου, 13 ετών, όταν του έκανα την ερώτηση, η απάντηση ήταν: "Ναι, μ' αρέσουν κάποια τραγούδια της". Του έχω εμπιστοσύνη, όπως και εγώ ακούει τα πάντα. Είμαι και εγώ περίπου εκεί. Μ' αρέσει περισσότερο η δεκαετία του '80: περισσότερος αυθορμητισμός, περισσότερη έμπνευση. Το τραγούδι είναι θέμα νεανικής ορμής. Αλλά όπως σε κάθε μουσική τα πράγματα κρίνονται ζωντανά, πάνω στη σκηνή. Οι δίσκοι είναι κονσέρβες. Η σκηνική διάσταση της τελευταίας περιόδου με την τεράστια μηχανή από πίσω, με την εμπειρία της μεγάλης αυτής κυρίας, ίσως καλύπτει το έλλειμμα έμπνευσης. Η Μαντόνα είναι φαινόμενο και σχεδόν ντρέπομαι για την κοινοτοπία. Υποψιάζομαι δε ότι οι προκλήσεις της, σήμα κατατεθέν όλης της καριέρας της, αρχίζοντας από το όνομα, δεν έχουν παρά μακρινή σχέση με τη βαθιά φύση της. Μεγαλοφυΐα στη σκηνοθεσία μιας περσόνας σε μια δεδομένη εποχή. Κυνισμός ή ειλικρίνεια το "Material Girl"; Εγώ βλέπω πολύ χιούμορ και για τους γαλλόφωνους αναγνώστες σας είναι θαυμάσιο "pied de nez" σε όλους μας. Merci... θα πάρω!».

Μαρία Δαμανάκη

Βουλευτής του ΠαΣοΚ

«Η Μαντόνα δεν είναι η αισθητική επιλογή μου. Την ακούω όμως και τη βλέπω και εγώ, μετά τα πενήντα μου, μαζί με τα παιδιά μου των 20 και 13 χρόνων. Είναι άραγε τυχαίο; Η Μαντόνα δεν είναι μόνο τραγουδίστρια. Είναι μουσικός, στιχουργός, συγγραφέας, χορεύτρια, ηθοποιός και κυρίως παραγωγός του εαυτού της και του φαινομένου της. Ανταποκρίνεται στην απαίτηση της εποχής που ζητεί να ικανοποιήσει όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις και ανάγκες στα γρήγορα. Προσφέρει λοιπόν πρόκληση και θέαμα, δηλαδή μουσική μαζί με εικόνα, κίνηση, φαντασίωση, συμβολισμούς σεξουαλικούς, θρησκευτικούς, πολιτικούς και πολιτισμικούς που αφομοιώνουν τα πάντα: τη λευκή Αμερική αλλά και τη μαύρη, το γιαπωνέζικο καρτούν και τη λάτιν φτώχεια, το άτομο, τη μοναξιά, τη διαφορετικότητα των φύλων. Ολα αυτά συνυπάρχουν χωρίς να ολοκληρώνουν ένα νόημα ή μια ιδέα. Εικόνες ενός κόσμου κατακερματισμένου, αντιφατικού, βιαστικού, καταναλωτικού και αδηφάγου. Η Μαντόνα είναι ό,τι ζούμε λοιπόν. Είναι το πιο αντιπροσωπευτικό είδωλο της πραγματικότητάς μας και η απόλυτη ενσάρκωση της ποπ κουλτούρας τού σήμερα. Γι' αυτό μας αφορά όλους».

Γιάννης Πετρίδης

Παραγωγός του ραδιοφώνου

«Πριν από 25 ακριβώς χρόνια η Μαντόνα έκανε την πρώτη εμφάνισή της στους καταλόγους επιτυχιών με το τραγούδι της "Holiday". Εναν χρόνο πριν, το 1982, ένα άλλο τραγούδι της, το "Everybody" είχε εμφανισθεί μόνο στον κατάλογο με τα χορευτικά τραγούδια της εποχής. Από τότε, ανατρέποντας κάθε προγνωστικό, επί 25 χρόνια είναι στην κορυφή της επικαιρότητας και σε μια πρόσφατη λίστα που δημοσίευσε το περιοδικό "Billboard" φιγουράρει στη δεύτερη θέση πίσω μόνο από τους Beatles για την περίοδο 1958-2008. Ολα αυτά τα χρόνια μπορεί να μη μας χάρισε καταπληκτικές ερμηνείες - άλλωστε δεν φημίζεται για την ξεχωριστή φωνή της - αλλά κατάφερε πάντα να προκαλεί το ενδιαφέρον μας σε έναν χώρο που είναι ιδιαίτερα σκληρός και απορρίπτει συχνά τα είδωλα κάθε εποχής έπειτα από πέντε-έξι χρόνια στην κορυφή. Μικροί και μεγάλοι, λοιπόν, όλοι στο Ολυμπιακό Στάδιο, όχι για να θαυμάσουν την εξαιρετική τραγουδίστρια αλλά για να παρακολουθήσουν από όσο γίνεται πιο κοντά ένα μεγάλο και για πολλούς ανεξήγητο φαινόμενο στον κόσμο της μουσικής για τα τελευταία 25 χρόνια».

Σταμάτης Κραουνάκης

Συνθέτης

«Ξέρετε γιατί μας κάνει μπαμ η Μαντόνα; Γιατί πολύ απλά παλαιότερα είχαμε πολλά τέτοια ενώ τώρα έχουμε μόνο ένα! Πιστεύω ότι πλέον δεν υπάρχει άλλος καλλιτέχνης με τόσο κοινωνιολογικά και ιδεολογικά ψαγμένο μήνυμα. Θα έλεγε κανείς ότι πίσω από τη γυναίκα αυτή κρύβεται ένας πολύ σοβαρός μηχανισμός κοινωνιολογικού στόχου για το σήμα που περνάει κάθε φορά. Το γεγονός ότι βρίσκεται για 25 χρόνια στην κορυφή δείχνει ότι είναι ικανή, είναι φαινόμενο, αρέσει - δεν αρέσει. Λένε για την πολυδιάστατη εικόνα που παρουσιάζει. Μα αυτή είναι η δουλειά του καλλιτέχνη. Από την άλλη, καταλαβαίνει κανείς ότι την ώρα που δεν υπάρχουν ιδιαίτερα φωνητικά προσόντα ό,τι δεν υπάρχει σε πρώτο επίπεδο έχει αντικατασταθεί από πάρα πολλή δουλειά και σκέψη. Δεν αντέχει κανένα εμπορικό τρικ τόσα χρόνια. Τα ίδια έλεγαν και για τη Βουγιουκλάκη. Εγώ τρελαίνομαι, περιττό να το πω, και θα βρίσκομαι στις καλύτερες θέσεις αφού έχω πάρει εισιτήριο των 250 ευρώ».

Χρήστος Χωμενίδης

Συγγραφέας

«Κατά τη δεκαετία του '80 η Μαντόνα απετέλεσε το πιο αφροδισιακό αντίδοτο στον νεοσυντηρητισμό και στον νεοπουριτανισμό ο οποίος - ελέω AIDS - κυριάρχησε πρώτα στην Αμερική και έπειτα στην Ευρώπη. Μολονότι τα τραγούδια της δεν ήταν ροκ, η ίδια επαγγελλόταν μια ροκ στάση ζωής. Μολονότι ποτέ της δεν υπήρξε ακριβώς ωραία, κατάφερε να αναδειχθεί σε σύμβολο του σεξ. Προχωρημένη και λαϊκή ταυτόχρονα, στην παράδοση των αμερικανών ηρώων, δεν καταδέχθηκε ούτε καν να πεθάνει πρόωρα προκειμένου να συντηρήσει τον μύθο της. Επιμένει αντίθετα να τον περιφέρει στα πενήντα της, περιοδεύει σε Ανατολή και Δύση και αν κρίνουμε από τον αριθμό των εισιτηρίων που κόβει σε κάθε συναυλία άγια πράττει».

Κωνσταντίνος Ρήγος

Χορογράφος

«Η πρώτη εικόνα που έχω από τη Μαντόνα "ζωντανά" έρχεται από το 1987, όταν ένας impersonator στη Μύκονο παρίστανε τη Μαντόνα της περιόδου "Like Α Virgin" με όλες τις δαντέλες, τα μεταξωτά γάντια και τα σχετικά. Για πρώτη φορά τη βλέπω σχεδόν μπροστά μου στην προηγούμενη περιοδεία της σε συναυλία στο Αμστερνταμ και τη θυμάμαι να αγγίζει ένα κοινό που παραληρούσε κατεβαίνοντας προς αυτό μέσα από μια ντισκομπάλα. Εκεί συνειδητοποίησα ότι αυτή η τραγουδίστρια, που για πολλούς είναι ένα εμπορικό προϊόν και μόνο, μπορεί και διατηρεί μια ταυτότητα με πολύ μεγάλη δυναμική 25 χρόνια τώρα. Το πιο σημαντικό με τη Μαντόνα είναι ότι ως προσωπικότητα έχει αυτοαναιρεθεί δεκάδες φορές. Είναι σαν τον φοίνικα, γεννιέται από τις στάχτες της κάθε φορά παίζοντας ανάμεσα στα όρια της μουσικής, του σεξ και της θρησκείας. Αυτή είναι ίσως τελικώς και η εικόνα της Μαντόνα, αυτή η συνεχής αυτοαναίρεση. Οσο για την ίδια τη μουσική της, έχει καταφέρει να ταυτιστούν μαζί της όλες οι γενιές από τη δεκαετία του '80 ως σήμερα και νιώθω ευτυχής που την ακούω από το πρώτο τραγούδι της ως το πιο πρόσφατο».

Κάθε 6'', στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα

ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ – SOS (από τον κατάλογο 2008 της Greenpeace)

Αλλαντικά:

ΑΝΑΝΙΑΔΗ

Γιαούρτια – Επιδόρπια:

Γιαούρτι After School Choco (ΦΑΓΕ)

FruYo γιαούρτι με δημητριακά (ΦΑΓΕ)

Nouvelle, (ΦΑΓΕ)

Caramele (ΦΑΓΕ)

Corn Flakes (Tasty)

Επεξεργασμένες ντομάτες:

Brava Ketchup (Med Foods)


Ζυμαρικά και σάλτσες ζυμαρικών:

La Mediterranea (Γιουριμάκ)

Pasta Italia (Γιουριμάκ)

Μάκβελ Ζυμαρικά (Γιουριμάκ)

Τορτελίνια (ΑΒΕΖ)

Κονσέρβες:

Παλίρροια Βοδινό με αρακά (Παλίρροια)

Παλίρροια Γίγαντες γιαχνί (Παλίρροια)

Παλίρροια Ντολμαδάκια Γιαλαντζί (Παλίρροια)

Παλίρροια Σπετζοφάι (Παλίρροια)

Σπορέλαια – Μαργαρίνες:

Corolla (Κορέ)

Standard Σπορέλαια (Standard)

Union Σογιέλαιο (Παπουτσάνης)

Εύα (Ελληνικές Δημιουργίες)

Μάνα Αραβοσιτέλαιο (Παπουτσάνης)

Μάνα Βαμβακέλαιο (Παπουτσάνης)

Σογιόλα (Κορέ)

Σορίνα (Ελληνικές Δημιουργίες)

Το Λαμπερό (μύλοι Σόγιας)

Σαλάτες – Σάλτσες – Σούπες:

17 Delicatessen Farma ( Olympus Foods)

17 Delicatessen Mustard Sauce ( Olympus Foods)

17 Delicatessen Μελιτζανοσαλάτα ( Olympus Foods)

17 Delicatessen Ρώσικη Σαλάτα ( Olympus Foods)

17 Delicatessen Τυροσαλάτα ( Olympus Foods)

Brava Μουστάρδα (Med Foods)

Chef Grec Τυροσαλάτα (Κούτρας)

Chef Grec Ρώσικη Σαλάτα (Κούτρας)

Chef Grec Ταραμοσαλάτα (Κούτρας)

Chef Grecζατζίκι (Κούτρας)

Delicia Μουστάρδα (Med Foods)

BEM Μελιτζανοσαλάτα (BEM)

BEM Ρώσικη Σαλάτα (BEM)

BEM Ταραμοσαλάτα (BEM)

BEM Τζατζίκι (BEM)

Σοκολάτες – Καραμέλες:
Oscar Σοκολάτες (Oscar)


Παγωτά:
ΑΓΝΟ

Τσιπς – Σνακς:
Cheetos (Tasty)

Doritos (Tasty)

Φουντούνια (Tasty)

Lay ’s (Tasty)

Pitsinia (Tasty)

Ruffles (Tasty)

Tasty Snacks (Tasty)

Tsakiris Chips με αλάτι – πάπρικα (Τσακίρης)

Tsakiris Chips με αλάτι – ρίγανη (Τσακίρης)

Ψωμί – Φρυγανιές:
Ferro Κριτσίνια με σκόρδο (Αθ. Οικ. Αρτοποιία)

Ferro Κριτσίνια με σουσάμι (Αθ. Οικ. Αρτοποιία)




Ακόμα και τα τσιπς του ΤΣΑΚΙΡΗ είναι μέσα :-(((
Φυσικά, δεν έχω βάλει τα κόκκινα προϊόντα (γιατί δεν μπορώ). Αυτά εδώ είναι SOS!!!

the perfect eurovision song by neil hannon!

μα άσε ένα φως ανοιχτό
η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει

i kissed a girl - katy perry

mou aresei ayto to saxlotragoudo!!!

ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΣΠΑΝΙΟΛΑ ΚΑΙ ΔΗΛΩΝΩ ΟΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΖΩ ΕΦ'ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ

ΖΩΔΙΟ

Σαν Καρκίνος μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα λειτουργήσει και πάλι το παλιό σου κόλπο: Αυτό που πηδάς από το παράθυρο και προσγειώνεσαι σε έναν υπέροχο κήπο με γκαζόν.

Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ!

Έκθεση για τον τραγουδιστή και ποιητή Ζακ Μπρελ διοργανώνεται από τις 12 έως τις 19 Σεπτεμβρίου στον Πειραιά με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατό του. Η έκθεση στη συνέχεια θα ταξιδέψει και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης.

Η έκθεση με τίτλο «Τραγουδώ, επιμένω κι υπογράφω: ονομάζομαι Ζακ Μπρελ» προσπαθεί μέσα από σπάνιες φωτογραφίες, αποσπάσματα από τραγούδια, χειρόγραφα και επιστολές να φωτίσει την πολύπλευρη προσωπικότητα του διάσημου Βέλγου τραγουδιστή.

O Ζακ Μπρελ γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1929. Έζησε έντονα, ακριβώς όπως τραγούδησε. Η ζωή του υπήρξε ένα διαρκές ταξίδι, πάντα σε αρμονία με τα όνειρά του, από τις μελαγχολικές Βρυξέλλες στην πόλη του φωτός, το Παρίσι, όπου έκανε και τη μεγάλη του καριέρα με διάφορες ιδιότητες: ποιητής, συνθέτης, τραγουδιστής, ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Στο απόγειο της καριέρας του αποφασίζει να τα εγκαταλείψει όλα για να κάνει το γύρο του κόσμου, να «ταξιδέψει για να δει», όπως έλεγε, με το «Askoy», το αγαπημένο του ιστιοφόρο.

Όταν ανακαλύπτει το μικρό απομονωμένο νησάκι Χίβα Όα στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού Μαρκέσας, αποφασίζει να περάσει εκεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Πέντε χρόνια μένει εκεί, μέχρι τον θάνατό του από καρκίνο στις 9 Οκτωβρίου 1978 και θα αφιερώσει τις μέρες του στους ανθρώπους του νησιού. Το μικρό του αεροπλάνο, θα μεταφέρει καθημερινά αρρώστους, φάρμακα και αλληλογραφία.

Αφησε πίσω του πολλά σπουδαία τραγούδια: «Ne me quitte pas», «Amsterdam», «Chanson des vieux amants», «J' arrive», «Ces gens-la», «Au suivant», «Les bourgeois», «Le moribund», «Madeleine», «Mathilde» και άλλα.

Τα τραγούδια του μιλούν για τη ζωή, τον έρωτα, τη φιλία, την ειρήνη, αλλά και το θάνατο, τα γηρατειά, τον πόλεμο, τη θρησκοληψία, τον μικροαστισμό, το φανατισμό. Θα μεταφραστούν και σε άλλες γλώσσες και θα τραγουδηθούν από σπουδαίους καλλιτέχνες.

Ταυτόχρονα με την έκθεση διοργανώνεται και μουσική παράσταση «Jaques Brel: Ne me quitte pas», που θα παρουσιαστεί στις 16 και 17 Σεπεμβρίου στο «Αίθριο των Μουσών» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη, με την διεθνούς φήμης Ελληνίδα σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου.

Η έκθεση παρουσιάζεται από 12 έως 19 Σεπτεμβρίου 2008 στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά (Φίλωνος 29, Κτήριο Παλαιού Ταχυδρομείου.

Θεά Ακρίτα

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ είναι μια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Είναι ο αγαπημένος μου μπαμπάς, η αγαπημένη μου μαμά, ο αγαπημένος μου αδελφός και στον κάτω όροφο η αγαπημένη μου γιαγιά και ο αγαπημένος μου παππούς.
Τον αγαπημένο μου μπαμπά δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά και γυρίζει τα μεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά γυρίζει στις 7.00 μ.μ., αλλά κάνει και πέντε ώρες γύρω γύρω το τετράγωνο μέχρι να βρει να παρκάρει.
Κι όταν έρχεται δεν είναι και πολύ χαρούμενος και καθόλου δεν μοιάζει με τους μπαμπάδες των διαφημίσεων που μπαίνουν μέσα με δωράκια και σοκολάτες και τα παιδιά πηδάνε στην αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει ψηλά. Εμάς λέει: «Άι σιχτίρι, το κωλοκράτος μου μέσα!!» και βροντάει τα κλειδιά στο συρτάρι.
Την αγαπημένη μου μαμά δεν τη βλέπω επίσης, γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι με το λεωφορείο. Και μετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει, μαγειρεύει και βρίζει τον μπαμπά που δεν πήρε τυρί τριμμένο από το σούπερ μάρκετ. Και δεν μοιάζει καθόλου με τις μαμάδες των διαφημίσεων, γιατί δεν μαγειρεύει βαμμένη ούτε με ψηλοτάκουνα. Κι όταν λερώσουμε το μπλουζάκι με σοκολάτες δεν γελάει χαρούμενη που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά μας λέει: «Ε, βέβαια. Άμα έχετε τη δουλάρα!! Άντε βγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέμε, την τύχη μου που στραβώθηκα και τον παντρεύτηκα!!».
Τον αγαπημένο μου αδελφό δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί λείπουμε κι οι δυο στο σχολείο και μετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο και μετά κλείνεται στο δωμάτιό του και μετά ανοίγει το κομπιούτερ του και μετά ψάχνει γυμνές κυρίες και μετά τις βρίσκει και μετά χαίρεται.
Ο μπαμπάς μου, η μαμά μου, ο αδελφός μου κι εγώ είμαστε μια πολύ αγαπημένη οικογένεια και κάθε Κυριακή μεσημέρι κάνουμε ένα πολύ αγαπημένο οικογενειακό τραπέζι κι εκεί έχουμε όλο τον χρόνο να τσακωθούμε μεταξύ μας. Ο μπαμπάς μαλώνει τον αδελφό μου που δεν διαβάζει αρκετά και μετά μαλώνει εμένα που δεν τα τρώω τα παντζάρια. Και μετά η μαμά μαλώνει τον μπαμπά μου γιατί μας μαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό» λέει. Και μετά η μαμά μου μαλώνει τον αδελφό μου που πετάει τα μποξεράκια του στη μοκέτα κι έχει και τη μέση της και μετά μαλώνει εμένα που θέλω να μου πάρουνε κινητό.
Και μου λέει: «Έκανε κι η μύγα κώλο και ζητάει κινητό». Κι εγώ της λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει κινητό που είναι και 27 μέρες μικρότερη;». Κι η μαμά μου μού λέει: «Δεν με νοιάζει τι κάνει η Ευαγγελία, εμένα με νοιάζει τι κάνει το δικό μου το παιδί». Και φωνάζει και ο μπαμπάς τής λέει: «Τώρα που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;» Κι η μαμά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση κάνουμε». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο. Μπορεί στο ισόγειο να μη σ’ άκουσαν!». Κι η μαμά του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς θα σου /λεγα τώρα!». Και δεν του λέει.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μιλάει για πολλή ώρα. Κι ακούγονται μόνο τα πιρούνια, τα μαχαίρια κι ο αδελφός μου που κάνει κλάπα κλούπα με τη γλώσσα του. Κι η μαμά τού λέει: «Δεν μπορείς να φας σαν άνθρωπος;» Κι ο αδελφός μου της λέει: «Σαν άνθρωπος τρώω». Κι η μαμά μου του λέει: «Θα σε καλέσουνε σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουμε». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Μπορείς να σταματήσεις μία στιγμή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό το μπουρ μπουρ μπουρ, μες στ/ αυτί μου;;. Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ, Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!». Κι η μαμά μου λέει: «Δεν φτάνει που έχω γίνει χίλια κομμάτια να σας υπηρετώ όλους εδώ μέσα, μια καλή κουβέντα να ακούσω, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Έριξες πολύ αλάτι, λύσσα το /κανες». Κι η μαμά τού λέει: «Ορίστε, εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι». Κι εγώ ρωτάω: «Πότε είχαμε βόδι και μας το πήρανε;». Κι ο αδελφός μου μού λέει: «Είσαι μαλακισμένο». Κι εγώ βάζω τα κλάματα και λέω: «Με λέει μαλακισμένο». Κι ο μπαμπάς μου του λέει: «Μη λες την αδελφή σου μαλακισμένο». Κι ο αδελφός μου λέει: «Αφού είναι;» Κι η μαμά μου λέει: «Δεν θέλω να ακούω τέτοιες λέξεις εδώ μέσα!». Κι ο αδελφός μου της λέει: «Όταν τις λέει ο μπαμπάς είναι καλά;». Κι η μαμά μου λέει στον μπαμπά μου: «Ορίστε, είδες το παράδειγμα που δίνεις στα ίδια σου τα παιδιά».
Κι ο μπαμπάς μου λέει: «Μια μπουκιά δεν μπορούμε να φαρμακώσουμε σ/αυτό το σπίτι, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι η μαμά μου του λέει: «Τι μπουκιά, εσύ δεν είπες είναι λύσσα; Κι άμα δεν σ/ αρέσει, να πας να σου μαγειρεύει η Βιβή». Κι εγώ λέω: «Ποια είναι η Βιβή». Κι η μαμά λέει: «Ποια είναι η Βιβή, Μανώλη; Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου, στην κόρη σου ποια είναι η Βιβή, Μανώλη». Κι ο πατέρας μου λέει: «Η κυρία Βιβή είναι μια εξαίρετη συνάδελφος κι η μάνα σας είναι μια τρελή γυναίκα». Κι η μαμά λέει: «Γι/ αυτό γυρίζουμε μεσάνυχτα, Μανώλη; Επειδή η Βιβή είναι μια εξαίρετη συνάδελφος, Μανώλη;». Κι ο μπαμπάς λέει: «Γυρίζουμε μεσάνυχτα, διότι τα μεσάνυχτα βρίσκουμε να παρκάρουμε. Άντε να δούμε πού θα φτάσει ο πληθωρισμός πια». Κι η μαμά μου του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς σου /λεγα εγώ». Κι ο μπαμπάς της λέει: «Τι θα μου /λεγες εσύ;». Κι η μαμά του λέει: «Το δισάκι μου στον ώμο, για τον δρόμο, για τον δρόμο, αυτό θα σου /λεγα εγώ». Κι εγώ λέω: «Έγιν/ η βροχή χαλάζι, δεν με νοιάζει, δεν με νοιάζειειειειει». Κι ο μπαμπάς κι η μαμά μού λένε: «ΣΤΑΜΑΤΑ!!!» και σταματάω. ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ μια σιωπή, ντράγκα ντούγκα τα πιρούνια. Κι ο αδελφός μου λέει: «Έφαγα, πάω μέσα». Κι ο μπαμπάς μου του λέει: «Δεν έχει να πας πουθενά. Τώρα τρώμε όλοι μαζί σαν οικογένεια». Κι η μαμά μου του λέει: «Έχει δίκιο ο πατέρας σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι».
Και καθόμαστε όλοι εκεί που καθόμαστε.

Ελενα Ακρίτα
Νέα του Σαββατοκύριακου

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Ποτέ δεν ήμουν καλή στα μαθηματικά...αλλά πείτε μου αν κάνω λάθος:

1. "Καινούργιους φόρους ύψους 4,11 εκ. Ευρώ για να καλυφθεί η τρύπα του προϋπολογισμού, ανακοίνωσε ο Υπουργός Οικονομίας" (ΤΑ ΝΕΑ, 30/8/08)
2. "Η αγορά καινούργιων μαχητικών αεροπλάνων ύψους 3,5 εκ. Ευρώ θα ολοκληρωθεί μέχρι το 2009" (ΤΑ ΝΕΑ, 30/8/08)

Πρώτη ερώτηση: Αν δεν δώσουμε τα 3,5 εκ για τα...πολύ χρήσιμα μαχητικά, πόσα μένουν για να καλύψουμε την τρύπα του προϋπολογισμού;

Και δεύτερη ερώτηση: υπάρχει κανείς εκεί πάνω, από τους κυβερνώντες, που να ξέρει καλύτερα μαθηματικά από μένα; Μπα! Μάλλον όχι!