αφού βαλθήκαμε με τους ήλιους, τις ρακέτες κ.λπ. (και τους ντολμάδες, φυσικά), να παίζουμε με τον πόνο μας...

κλείνω τα μάτια και βρίσκομαι παρέα με τους λοιπούς μεταφραγμένους, 3-4 το πρωί, στη βεραντούλα της ροζ κοτο-βίλας ή στην ταράτσα της Βουλιαγμένης, ακούγοντας