εικόνες Σαββάτου

"θα προλάβουμε τα μαγαζιά ανοιχτά;" "πάμε, κι αν έχουν κλείσει πάμε για καφέ". είχαν κλείσει. γλυκό και καφέ αντί φαγητού. ποτέ δε λέμε όχι στη γλύκα. και ιστορίες. για αγρίους. που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. δίπλα μας, σε όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά από άλλο πλανήτη. living is not believing. κι όμως. σαν τους συντάκτες του free. πρώτα ζεις και μετά γράφεις. -θα το γράψουμε το σενάριο-
και μετά πρώτη επίσκεψη. μεσημέρι. η πόρτα ανοίγει και σε υποδέχεται το φως. το αληθινό. χρώματα της ελπίδας και υπόσχεση νέας σελίδας. καλορίζικο! να το χαρείς!

τραμ. παραλιακή. έχω χρόνο, μια ώρα περίπου μέχρι το ραντεβού. είναι έξι παρά. ήλιος καυτός, ζέστη, ιδρώτας. έχω νερό στην τσάντα δροσερό. και φωτογραφική μηχανή. και χρόνο! ναι λοιπόν, θα περπατήσω -πού είσαι pink revolution?
παράλληλα με τις γραμμές του τραμ. άλιμος. summer in the city. summer, and the living is easy. τουρίστας στην πόλη μου. γουστάρω. τη βρίσκω. φωτογραφίζω. τα παιδιά που παίζουν ρακέτες -θέλω κι εγώ-, τον κύριο που κάνει ντους, την παραλία. οικογένειες περιμένουν το τραμ που θα τους πάει πίσω στο σπίτι. θυμάμαι ένα γνωστό μου πριν λίγους μήνες, πατέρα δύο παιδιών, να μου μιλάει αγανακτισμένος για γονείς που λένε ότι δεν έχουν λεφτά για διακοπές. "δε ντρέπονται λίγο;" μου λέει. σκέφτομαι ότι για να πας τα παιδιά σου για μπάνιο θέλει απόφαση, θέλει να ξεκουνήσεις, όχι απαραίτητα και σίγουρα όχι μόνο λεφτά. και ξέρω ότι η χαρά στα πρόσωπα των παιδιών σβήνει την κούραση των γονιών. ο πεζόδρομος σταματά, συνεχίζω παράλληλα με το δρόμο, χάνεται για λίγο η οπτική επαφή με τη θάλασσα. ένα παλιό βαγόνι στις γραμμές. παρατημένο. γεμάτο γκράφιτι. κίνηση. μειωμένη, ο κόσμος έχει φύγει.

διαφήμιση του καζίνο δίπλα στις γραμμές του τραμ. αυτοσχέδιο τσαντίρι παραδίπλα κάτω από τα δέντρα. ραχάτι. για δες τι ανακαλύπτεις με μια βόλτα στην πόλη.

στρίβω δεξιά προς τη θάλασσα και χαζεύω τα αραγμένα καραβάκια στη μαρίνα του αλίμου. ξανά στο δρόμο και ξανά δεξιά λίγο πιο κάτω. στον παραλιακό πεζόδρομο του αλίμου, με την σύγχρονη παιδική χαρά και τις καφετέριες από τη μία, τους μικροπωλητές να ετοιμάζουν την πραμάτεια τους, και τα βραχάκια από την άλλη, με κόσμο στη θάλασσα να κολυμπάει. η παραλιακή περαντζάδα. από τη Μαλεκόν της Αβάνας στη Μαλεκόν του Αλίμου. pas mal! πιο κάτω η παραλία του αλίμου με ελεύθερη είσοδο από τις 6 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ. γεια σου ρε δήμαρχε! άξιος! και πιο πέρα οργανωμένες παραλίες, με είσοδο και τα όλα τους. και η θάλασσα δελεαστική. λίγος κόσμος πάντως -να ναι το κόστος απαγορευτικό ή έφυγε ο κόσμος; η γεμάτη παραλία του δήμου υποδηλώνει το πρώτο.

συναντάω τη φιλενάδα και γυρνάμε προς τα πίσω. πίσω στη μαλεκόν :-) να πιούμε καφεδάκι δίπλα στη θάλασσα. τα νέα πολλά, έχουμε καιρό να τα πούμε. νυχτώνει και το φεγγάρι, μισό, λαμπυρίζει πάνω στη θάλασσα. κάνουμε μια τελευταία περαντζάδα στη μαλεκόν. είναι τόσο όμορφο το φεγγαράκι καθρεφτίζεται στο νερό και έχουμε πει τόσα πολλά και ωραία που δε θέλω να χαλάσω την όμορφη στιγμή με την ανάμνηση ότι πριν τρεις ώρες, στο ίδιο σημείο, λίγο πριν κάτσουμε για καφέ, στον παραλιακό πεζόδρομο ένα ασθενοφόρο περίμενε τη σορό ενός άτυχου λουόμενου. μάλλον μετανάστης. η αστυνομικός μάταια αναζητούσε τους οικείους του για αναγνώριση. βλέμματα φοβισμένα. σφίξιμο.

λεωφορείο για το σπίτι. διαβάζω τις υπόγειες ιστορίες /16 συγγραφείς-27 σταθμοί: ιστορίες στο μετρό. ξεχωρίζω την ιστορία Ιερά Οδός (Ελαιώνας) της Ελισάβετ Παπαδοπούλου (δεν την ξέρω). συγκινούμαι "... Και μόνο αυτό ήθελε. Να σκύψει να του φιλήσει τα χέρια. Να τα φιλήσει σαν εικονίσματα. Όχι επειδή ήτανε γιος της. Μα επειδή ήταν σαν να πήρε τα μάτια της και τα 'δε. Σαν να είχε τα μάτια του στη θέση των δικών της ματιών όταν κατέβαινε απ' το λεωφορείο κάθε πρωί, πριν την καταπιεί το εργοστάσιο..."

το φεγγάρι χάνεται αχνοκόκκινο όταν φτάνω σπίτι. λάπτοπ στη βεράντα να τα γράψω πριν προλάβω να τα ξεχάσω. η μια μέρα σπρώχνει την άλλη βιαστικά, ο σκληρός μου κάνει νέρα. ωραία δροσιά έχει έξω. έχω την αίσθηση ότι φέτος, τον τελευταίο καιρό, απολαμβάνω την ταράτσα πιο πολύ από άλλες χρονιές. κι ας μην προλαβαίνω πια να κάτσω να πιω καφέ πριν πάω στο γραφείο. ξυπνάω με το ζόρι και τρέχω με βαριά καρδιά στο γραφείο. τι καλά που αύριο είναι κυριακή! αύριο θα πάω για μπάνιο! :-)

καληνύχτες

πι.ες. όμορφη, γεμάτη μέρα.

να θυμάμαι να κάνω βόλτες.