Δεν ήξερα τίποτα για την Ανίτα (και θέλω να λέω πως αγαπάω τη τζάζ, τρομάρα μου), μέχρι που είδα το ντοκιμαντέρ αυτό εχτές, στις Νύχτες Πρεμιέρας (το καλύτερο ξεκίνημα για κάθε φθινόπωρο) και ενθουσιάστηκα. Η φωνή, η προσωπικότητα, ο ρυθμός. Νομίζω δεν έχω ακούσει κάτι καλύτερο από τη ζωντανή της εκτέλεση στο Sweet Georgia Brown. Μεγαλείο, απλά...
Απέκτησα κι άλλη αγαπημένη λοιπόν!
υ.γ. σ' ευχαριστώ kosmo μου που με παρέσυρες σ' αυτή την προβολή - είχα πολύ καιρό να νιώσω πως τελικά όχι, δεν μου φαίνονται τα πάντα μέτρια στην τέχνη πια
www.anitaoday.com
2 comments:
Γιατί δεν με ρωτούσες πριν πας;... Αχ ρε bro, αχ!
gia na paei bigbro!
Post a Comment