ΣΚΑΤΑ

too darn hot - ERASURE - the video

too darn hot!

pride & joy

free hugs - thessaloniki

LAURIE

90 λεπτά πνευματικής ανάπαυλας και ψυχικής ανάτασης
"δεν ανοιγοκλείνει ποτέ τα μάτια του, εκτός αν είναι απόλυτα συγχρονισμένος και τα ανοιγοκλείνει ακριβώς την ώρα που το κάνω κι εγώ"

το Σάββατο έχουμε όλοι πάρτυ!

περάστε μια βόλτα από το blog του φίλου μου tifoeus για να μην ξεχάσετε να το θυμηθείτε! :-)

τα λέμε εκεί!

Νιωθω πολυ ασφαλης

Σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία», στο διάστημα 2004-2006 έγινε πειθαρχική έρευνα για 63 περιστατικά βίας αστυνομικών κατά πολιτών και επιβλήθηκαν ποινές μόλις σε 8 περιπτώσεις (12,5%). Την περίοδο 1999-2003, σύμφωνα με τον Συνήγορο του Πολίτη, οι καταδίκες αποτελούσαν το 16% των -116- παρόμοιων υποθέσεων.

Την περίοδο 2004-2006 από τους 11 αστυνομικούς που καταδικάστηκαν, οι έξι τιμωρήθηκαν με επιβολή προστίμου και δύο παραπέμφθηκαν με το ερώτημα της αργίας με απόλυση.

Σημειώνεται ότι αρκετοί από τους καταδικασθέντες απαλλάσσονται στο δευτεροβάθμιο πειθαρχικό.

DIvINELY BEAUTIFUL!!

τραγουδι-φετιχ

αγάπη μωρέ!

πέρασαν μέρες αγωνίας, όπου η πραγματικότητα ανατρέπεται σε χρόνο dt και δεν ξέρεις πώς να την αντιμετωπίσεις
κι όταν τα πράγματα αρχίζουν να επανέρχονται, βλέπεις φως, κοιτάζεις τον άνθρωπό σου να είναι καλύτερα και να γελάει και σκέφτεσαι "ΟΚ, μπορώ τώρα να κοιμηθώ ήσυχος", ξυπνάς με εικόνες που έχεις πάρει μαζί, δικές σου, κι ευτυχώς δηλαδή
η αλληλεγγύη στα νοσοκομεία, που όλοι συμμερίζονται τον πόνο του διπλανού, δεν τον γνωρίζεις αλλά τον πονάς
εκεί που όλοι κατεβαίνουμε από τα μικρά ή μεγάλα προσωπικά μας βάθρα και είμαστε το ίδιο
που καταλαβαίνουμε πως είμαστε ένα κομμάτι αυτής της Γης, εξίσου μικρό με όλα τα άλλα, κομμάτι του όλου, της μιας ψυχής που χωρίστηκε στα πάντα
τα περιστέρια που φλέρταραν, το κοριτσάκι με τα λουλούδια που περίμενε να δει τον μπαμπά του, η γιαγιά στο καροτσάκι με την έκφραση απόγνωσης, το αδερφάκι μου με το σκουφάκι τελετάμπι (πόσο πόνεσες παιδάκι μου;), το ψεύτικο γκαζόν, η αυστηρή σεκιουριτού - ένας θα περάσει - δεν υπάρχει περίπτωση
κόσμος, κόσμος, κόσμος
κι έξω κίνηση διαβολεμένη
και μετά στο σπίτι αγάπη, πολύ αγάπη, στη βεράντα με τα κλεφτά τσιγάρα σα να είμαστε 14 χρονών, με τη μαμά και την ξαδέρφη που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν συνώνυμο του κατεστραμμένου σαββατόβραδου
---
αγκαλιές, εκεί είναι η ουσία που παίρνει το φόβο, έστω και λίγο
και ταπεινότητα, απέναντι στο όλο
τίποτα δεν είσαι, τίποτα δεν είμαι, μαζί κάτι είμαστε, και συμπληρώνουμε κάτι άλλο
---
αγάπη μωρέ, που λέει κι η Dana

Ενδιαφέρον

http://aerosol.wordpress.com/2007/06/01/Εμείς-οι-αλμπάνηδες/

32

Φαγοπότια, Amaretto με λεμόνι, "να πιούμε ένα ουζάκι και να τσιμπίσουμε κάτι"...σαν κόνδορες, βεραντάδες στη Μονεμβασιά, 5ήμερη 4 χρόνων στην Κέρκυρα, ουίστ και πρέφα και μπιρίμπα και κωλοτρυπίδα, η Μάρσια και το άλλο που έρχεται, Δημητροχώρι, Παρασκευή βράδυ στην γνωστή γιάφκα της Ηλιούπολης, "κορμί θανατηφόρο", Κατινάκια και ρόμπες, η βεράντα της unpatatras στη Βάρκιζα, αϋπνίες και ξενύχτια και κάποιοι που δεν ξυπνάνε ποτέ στην ώρα τους το πρωί, κους-κους με καφέ και τσιγάρο, μπαράκια με μουσική του kosmogyrismenou μας, πι μιλίμι μι τι ι κι δι μις κιτιλιβίνι κινίς, φίλοι πολλοί και καλοί, που μου λείπουν αλλά ξέρω ότι είναι εκεί...Δεν είναι κι άσχημα να κλείνεις τα 32 αν έχεις τέτοιες αναμνήσεις και όταν ξέρεις ότι σε περιμένουν κι άλλες πολλές τέτοιες...

Wish you were here...

swallowed in the sea :-)

καλό σουκού!!! :-)

ΚΥΡΙΕ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ ΕΙΣΤΕ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ

dalida vs madonna

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗ ΤΕΧΝΗ ΣΕ 2 ΛΕΠΤΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

εχθές το απόγευμα έγινε διαδήλωση από κατοίκους του Ελληνικού και άλλων δήμων για το γνωστό θέμα της παραλίας του Ελληνικού - και των λοιπών παραλιών τις οποίες εκμεταλλεύονται επιχειρηματίες, απαγορεύοντας την πρόσβαση στους μη έχοντες
κανενα καναλι δεν έδειξε πλάνα από τη διαδήλωση αυτή
ΚΑΝΕΝΑ
μόνο η ΝΕΤ έδειξε συνέντευξη του Αλαβάνου (που ήταν εκεί) αλλά με θέμα το περιβάλλον, λόγω της ημέρας!
οι εφημερίδες σήμερα τήρησαν πάλι σιγήν ιχθυός (εκτός από την ΑΥΓΗ που είχε το θέμα στην πρώτη σελίδα)
δεν πουλάει αρκετά το θέμα;
μαλλον οχι
αν δειτε στο λινκ που βάζω εδώ πόσα άτομα (πολιτικοι, καλλιτεχνες, δημοσιογραφοι) και ποσοι φορεις (κόμματα, δημοι, σωματεια) συμπαρίστανται στον αγωνα του δημάρχου (ας μην σταθουμε παλι στο ότι το κάνει για δημοσιότητα, το αίτημα είναι ΔΙΚΑΙΟ), θα απορήσετε πραγματικά για το πώς είναι δυνατόν το θέμα να περνάει στα ψηλά γράμματα!
ας ήταν κανένας ταξίαρχος με ροζ στρινγκάκι ή κανένα άλλο όπου θα εμπλεκόταν η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου, και θα βλέπαμε όλοι μαζί τα ρεπορτάζ να μην προλαβαίνουν το ένα άλλο...

το λινκ είναι το εξής : http://elliniko.gr/article.php?id=578


Μήνυμα του Δημάρχου στους κατοίκους του Δ. Ελληνικού

ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΜΑΪΟΥ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!
Συμπολίτισσες και Συμπολίτες,
Για τρεις σχεδόν εβδομάδες το ζήτημα της παραλίας του Ελληνικού είναι στη δημοσιότητα μαζί με την κατάσταση που επικρατεί και σε πολλές άλλες ακτές του Σαρωνικού.
Έχοντας υπ΄ όψη την εμπειρία του παρελθόντος, δεν πρέπει να αφήσουμε να «καταλαγιάσει» ο θόρυβος και να ξεχαστεί το θέμα.
Η περίοδος είναι εξαιρετικά σημαντική.
Η πίεση που αναμφισβήτητα ασκεί η δημοσιότητα στους αρμόδιους κρατικούς φορείς που διαχειρίζονται την παραλία του Αγ. Κοσμά δεν είναι ακόμα αρκετή για να τους υποχρεώσει να δώσουν λύσεις.
Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε με πολύ μεγάλη κινητοποίηση δυνάμεων από το δήμο μας και από αλλού.

Ως δημοτική αρχή ασκούμε ήδη αυστηρά τις αρμοδιότητες που έχουμε σχετικά με τις άδειες λειτουργίας των επιχειρήσεων στην παραλία (σφραγίσματα, ανάκληση αδειών κλπ).
Οι διαδικασίες όμως αυτές είναι εξαιρετικά χρονοβόρες και δεν οδηγούν από μόνες τους στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Γι αυτό ζητάμε από την κυβέρνηση να παρέμβει ώστε να λυθούν οι συμβάσεις του ΕΑΚΝ Αγ. Κοσμά με τις επιχειρήσεις που καταλαμβάνουν σημαντικά τμήματα της παραλίας μας, μεταξύ των οποίων και η οργανωμένη πλαζ και οι χώροι αυτοί να αποδοθούν στο δήμο.
Η μαρίνα που φιλοξένησε τους ιστιοπλοϊκούς αγώνες της ολυμπιάδας του 2004 με τις εγκαταστάσεις της να παραμείνει δημόσια και ναυταθλητική, να μην χτιστεί τίποτα επιπλέον από την ήδη υπάρχουσα δόμηση, το υπόλοιπο τμήμα του Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας μετά τη μαρίνα να αποδοθεί στο δήμο, να καθαιρεθεί η περίφραξή του.
Για τα αιτήματα αυτά κλιμακώνουμε τις κινητοποιήσεις μας.
Συντονιζόμαστε με άλλους δήμους και κοινωνικούς φορείς σε ένα μέτωπο αλληλεγγύης, συμπαράστασης και διεκδίκησης.
Στα πλαίσια αυτά η απεργία πείνας που ξεκίνησα από την Παρασκευή 18/5 είναι μια ξεχωριστή ενέργεια!
Συμπολίτισσες και Συμπολίτες,
Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα τα καταφέρουμε.
Θα δοκιμαστούμε όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, όμως θα νικήσουμε!
Ταυτόχρονα όχι μόνο δεν θα παραμελήσουμε αλλά αντίθετα θα εντείνουμε τις προσπάθειες για να ανταποκριθούμε και στις άλλες υποχρεώσεις που έχουμε ως διοίκηση του δήμου.
Έχουμε μεγάλες αντοχές και εφεδρείες γιατί μας στηρίζετε εσείς.

ISMAEL LO: ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ!

QAF - Brian

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ 3

Αυτό είναι σχόλιο της miaarkoudapouthneleganbetty που όφειλε επίσης να γίνει ποστ.
Είναι μια εμπειρία-άποψη που έρχεται να δείξει πως συχνά ο συναισθηματισμός μας κάνει να μη βλέπουμε πιο βαθειά (εγώ τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι)
Και πάντα η miaarkoudapoythneleganbetty είναι τόσο εύστοχη και περιεκτική, σα να συγκεντρώνει στα σχόλιά της χιλιάδες πράγματα που ίσως πολλοί σκεφτόμαστε.
Γιατί τελικά, όταν δεν γενικεύουμε, όταν παύουμε να βάζουμε τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι, όταν αναλογιζόμαστε τις ευθύνες μας, τότε το δίκιο κάθε ανθρώπου σαν την Αμαλία γίνεται ακόμα πιο προφανές.
Για την Αμαλία λοιπόν κι αυτό


Ας αποφύγουμε τις γενικεύσεις. Δεν είναι έτσι όλοι οι γιατροί. Η ζωή το θέλησε να έρθω
σ΄ επαφή ΚΑΙ με εκπροσώπους της ιατρικής κοινότητας που τιμούσαν τον όρκο τους και
που κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να παρατείνουν τη ζωή της μητέρας μου
με όσα όπλα διέθεταν και που κινήσαν γη και ουρανό για να της εξασφαλίσουν κρεβάτι
σε εντατική όταν άρχισε να διαφαίνεται το Τέλος, ούτως ώστε να "αποχωρήσει" διασωληνωμένη, ήρεμη και αξιοπρεπής.

Είναι μεγάλο το δίκιο της Αμαλίας! Μεγάλο όμως και το άδικο το δικό μας που
τους υποτιμούμε, τους υβρίζουμε, που δεν αναγνωρίζουμε την προσφορά τους
και - κυρίως - δεν διαδηλώνουμε μαζί τους διεκδικώντας ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ αποδοχές,
την ΙΔΙΑ ακριβώς στιγμή που θεωρούμε πολύ λογικό (τόσο διαφθαρήκαμε και μεις)
π.χ. τη γυναίκα και τα παιδιά κάθε δημοσίου προσώπου να τα πηγαινοφέρνουν οι υπηρεσιακές
Μερσεντές ή ως υπηρεσιακοί παράγοντες να συναινούμε και να συνυπογράφουμε
μισθοδοτικές καταστάσεις στις οποίες μέλη Συμβουλίων Κρατικών
Οργανισμών (ακόμη και της ίδιας της Βουλής των Ελλήνων)
παρουσιάζονται ως παρόντες ενώ είναι απόντες, προκειμένου να εισπράξουν
την αμοιβή που προβλέπει ο νόμος επιβαρύνοντας ΑΣΥΣΤΟΛΑ τον κρατικό μας
προϋπολογισμό (και που αντί να τους πετάξουμε κανένα γιαούρτι τους κάνουμε
και υποκλίσεις κιόλας, γι αυτό και εξακολουθούν ως "είδος" να υφίστανται.
Εάν δεν υπάρξουν άλλωστε οι δούλοι πώς θα υπάρξουν οι αφεντάδες?).

Θέλουμε τον γιατρό πρωτοπόρο, καινοτόμο, ενημερωμένο για τα της ειδικότητάς του, ξεκούραστο πάντοτε,
ζεστό, φιλικό, ευγενή, πρόθυμο να λύσει κάθε απορία μας, έτοιμο να μοιραστεί κάθε αγωνία μας και ΟΛΑ αυτά με
1300 ευρώ το μήνα (δια 25 μέρες, δια 8 ώρες) δηλαδή με 6,5 ευρώ την ώρα. Ε, δεν-γί-νε-ται!!!
Κι όλα αυτά τη στιγμή που πληρώνουμε (αδιαμαρτύρητα) 100 ευρώ τον ηλεκτρολόγο της γωνίας (για 10 λεπτά)
ή 50 ευρώ για μανικιούρ - πετικιούρ (για 2 ώρες), μαύρα και αφορολόγητα.

Θα πρότεινα να αναρωτηθούμε μήπως χάσαμε το μέτρο και μήπως
αντί να καταδικάζουμε θα ήταν συνετότερο να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε. Και κατόπιν,
να κάνουμε και ολίγη αυτοκριτική και να αναρωτηθούμε μήπως την επομένη αντί να ουρλιάξουμε
στη νοσηλεύτρια που δεν εξυπηρέτησε τον δικό μας άνθρωπο (μαζί με άλλους 100
ασθενείς) θα ήταν πιο φρόνιμο να συντάξουμε μια επιστολή διαμαρτυρίας για
τις άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες εργασίας της προς τον αρμόδιο Υπουργό
και να την κοινοποιήσουμε και σε όλα τα ΜΜΕ (κάποια θα την δημοσιεύσουν). Και την επομένη που θα
απεργήσουν οι γιατροί να απεργήσουμε ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ μαζί τους (όπως και όταν απεργούν οι εκπαιδευτικοί) για να παραλύσει
η χώρα, για να νεκρωθούν τα πάντα...
Εάν θεωρούμε την Υγεία μας πολύτιμη (και την Παιδεία επίσης) πρέπει
να αντιληφθούμε ότι δεν μπορούν να την ασκούν πειναλέοι και ψωραλέοι γιατροί και δάσκαλοι.
Επειδή όπως πολύ εύστοχα είχε επισημάνει πρόσφατα και η κ. Μαριάννα "τίποτα σ΄ αυτό το σαθρό σύστημα δεν πρόκειται ν΄ αλλάξει εάν δεν συνειδητοποιήσει ο καθένας μας το βαθμό της προσωπικής του εμπλοκής".

Και όλα τα παραπάνω βέβαια ας μην τα απομονώσουμε από τη γενικότερη προσπάθεια που καταβάλλεται
να ναυαγήσει ο Δημόσιος Τομέας (Υγεία, Εκπαίδευση, Δημόσια Διοίκηση) και να εκχωρηθούν τα πάντα σε ιδιώτες.

για την Αμαλία 2 - ο γιατρός

το κείμενο που ακολουθεί είναι η απάντηση φίλου γιατρού, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα, στο μήνυμα διαμαρτυρίας που δημοσιεύουν τα περισσότερα μπλογκ σήμερα και το οποίο του έστειλα με μέιλ. νιώθω ότι οφείλω να το κοινοποιήσω (με την άδειά του και τον ευχαριστώ).

1) την Αμαλία την έχω γνωρίσει, ερχόταν στο ιατρείο πόνου στο Αρεταίειο. Αν πας στο blog της, κατέβα λίγο κάτω και θα διαβάσεις για την Αθηνά Βαδαλούκα. Η Αθηνά ήταν ο λόγος που ξεκίνησα με το Ιατρείο Πόνου και ένας σοβαρός λόγος που έκατσα όσο έκατσα.

2) Ευτυχώς, η πραγματικότητα δεν είναι τόσο άσχημη. Η περίπτωση της Αμαλίας είναι μία από τις λίγες. Υπάρχουν πολλοί καλοί γιατροί, που ενδιαφέρονται και ασχολούνται. Δυστυχώς, mails σαν αυτό το μόνο που καταφέρνουν είναι να θάβουν και αυτούς τους γιατρούς. Γιατί, ενώ κανείς δεν θα δώσει λεφτά στο σύλλογο Ελπίδα όταν κάποιος γιατρός του ζητήσει φακελάκι, πάρα πολύς κόσμος -έχοντας στο μυαλό του όλα όσα αυτό το mail γεννά στο νου- θα επιτίθεται στους γιατρούς για το παραμικρό. Δυστυχώς, τα βίωσα αυτά μέσα στο νοσοκομείο. Την καχυποψία και την αχαριστία. Μας αντιμετώπιζαν λες και ήμασταν τα αποβράσματα που θέλαμε φακελάκι για να τους φροντίσουμε. Και όλοι τρέχαμε και σκιζόμασταν για τους ασθενείς μας. Αυτοί ήταν ο λόγος που ξυπνάγαμε χαράματα, αυτοί ήταν ο λόγος που τρέχαμε όλη μέρα, ακόμα και στον λιγοστό ελεύθερό μας χρόνο. Δε φταίνε οι λίγοι γιατροί που ζητάνε τα φακελάκια. Ο κόσμος φταίει που τους τα δίνει και ο κόσμος φταίει που με τη στάση του κάνει όλους τους γιατρούς να αισθάνονται μαλάκες. Και αυτό βγαίνει στη δουλειά τους και είναι σε βάρος των ασθενών.
Μιλώ ειλικρινά, ξέρω προσωπικά πάρα πολλούς γιατρούς. Δεν ξέρω όμως προσωπικά ΚΑΝΕΝΑΝ που να ζήτησε φακελάκι (τουλάχιστον να έχει πεσει σκάτι τέτοιο στην αντίληψή μου). Ναι, υπάρχουν γιατροί που το κάνουν, είναι όμως λίγοι. Δυστυχώς, τα κακά βγαίνουν στη φόρα, τα καλά πνίγονται...
Και, ναι, κακοί γιατροί υπάρχουν. Ευτυχώς, λίγοι είναι οι εξ Ελλάδος (...) κακοί ιατροί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»
(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ.:
«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ


ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.


* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ


ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων


(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").


ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ
http://giatinamalia-blog.blogspot.com/

πι.ες. δε μ' αφήνει να βάλω το τραγουδάκι, αλλά το Let's dance David Bowie είναι αφιερωμένο στην Αμαλία.