Wednesday, 30 April 2008

ΣΚΥΛΟ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η Μάγια, η σκυλίτσα-μασκότ του Κάστρου, είναι πολύ γλυκιά και αγαπησιάρα. Κυκλοφορεί μέσα στο Κάστρο λες και είναι η αφέντρα του: περνάει από όλα τα μαγαζιά, κάθεται στις πόρτες τους, ξαπλώνει ανάσκελα για χάδια στους περαστικούς και φυσικά τσιμπάει μεζέδες από όλες τις ταβέρνες. Επίσης, είναι καλή φιλενάδα του Αραφάτ (του σκύλου μου). Τον χειμώνα, λόγω κρύου και βροχής, την βάζαμε μέσα στο σπίτι να κοιμάται. Μία μέρα, αποφάσισε ότι θέλει να γίνει μάνα. Βρήκε ένα ωραίο τροφαντό και μαλλιαρό αρσενικό και έμεινε έγκυος. (ο Αραφάτ είναι στειρωμένος και δεν της καθότανε!). Φούσκωνε, λοιπόν, μέρα με τη μέρα, και ένα ωραίο πρωί άρχισε να έχει τα συμπτώματα ότι είναι έτοιμη να γεννήσει. Της φτιάξαμε μία ωραία φωλιά στην αυλή μας και φύγαμε να πάμε στις δουλειές μας. Γυρίσαμε κατά τις 12 το βράδυ και κουτάβια πουθενά. Είπαμε ότι μάλλον κάναμε λάθος και τη βάλαμε μέσα στο σπίτι, γιατί έκανε κρύο...Μέσα σε μία ώρα, είχε γεννήσει μέσα στο σπίτι, στη γνωστή της θέση, δίπλα στην είσοδο του σπιτιού. Γιατί η κυρία Μάγια δεν ήθελε να γεννήσει στην αυλή, ήθελε να γεννήσει μέσα στο σπίτι! Και είχε και θεατές: 2 ανθρώπους, 1 γάτο, τον Μήτσο, και τον Αραφάτ. Γέννησε 9 ποντίκια...ωχ, λάθος, κουτάβια εννοούσα, αλλά έμοιαζαν σαν ποντίκια! Η ισορροπία του σπιτιού άλλαξε από εκείνη τη μέρα: Υπήρχαν 10 σκυλιά (το ένα κουτάβι δεν τα κατάφερε και πέθανε) 1 γάτος και 2 άνθρωποι. Νομίζω ότι κατά καιρούς μαζεύονται και συνωμοτούν για να μας διώξουν από το σπίτι και να το κρατήσουν για πάρτη τους. Έχουν την πλειοψηφία, πλέον!

Τα καλά νέα είναι ότι από τα 8 κουτάβια, έχουν βρει σπίτια τα 7: 4 θα πάνε σε σπίτια με αυλές και παιδιά, 2 θα πάνε σε ένα τσοπάνη για τα πρόβατα και ένα θα πάει...στην Ελβετία σε κάτι φίλες μας εκεί. Η "Ελβετίδα" θα έρχεται κάθε χρόνο και θα φέρνει σοκολάτες δώρο στα αδέλφια της, και τα τσοπανόσκυλα θα της δίνουν να παίρνει μαζί της στην Ελβετία τυριά, γιαούρτι, αρνιά...

Ήταν ωραία εμπειρία...να βλέπεις το θαύμα της φύσης σε όλο του το μεγαλείο: μία σκύλα να γεννάει 9 κουτάβια, χωρίς να της έχει πει κανείς τι πρέπει να κάνει...Σε κανά μήνα, όμως, πάει για στείρωση!

2 comments:

unapatatras said...

:-) τι ωραίες ιστορίες από το χωριό! να σας ζήσουν!!! (σχετικά με το θαύμα της φύσης, μια φίλη με τρεις κόρες είπε πρόσφατα, αν ξαναέμενα έγκυος, θα έπαιρνα την κοιλιά μου και θα πήγαινα σ' ένα χωράφι να γεννήσω...)

divine mitsakos said...

eriksa polu klama me touti tin istoria...