Παρίσι, πόλη του φωτός!

Επέστρεψα από τα Παρίσια. Ωραία ήταν. Κάναμε πολλά από τα κλασικά τουριστικά, όπως Λούβρο, Eurodisney, Βερσαλίες, Bateaux Mouches. Κάναμε και πολλά μη τουριστικά, όπως γήπεδο Paris Saint-Germain-ΑΕΚ (όπου φάγαμε 2 γκολάκια και μας πήγαν όλους τους ΑΕΚτζήδες συνοδεία με άλογα στο γήπεδο όπου ένιωθα λίγο σαν πρόβατο...αλλά πλάκα είχε), αγορά στην Πλατεία Aligre, όπου ήταν γεμάτη τυριά και αλλαντικά και κρέατα και εγώ έπαθα κρίση και ήθελα να τα πάρω ΟΛΑ, μέναμε στο ποταμόπλοιο φίλων και κάθε φορά που ανέβαιναν on board ο καλός μου και ο φίλος του μπάταρε επικίνδυνα...και διάφορα άλλα. Φάγαμε του σκασμού και αν ξανακούσω Έλληνα ζαχαροπλάστη να λέει ότι φτιάχνει εκλέρ και προφιτερόλ θα τον σκοτώσω! Δεν μπορείτε να φανταστείτε για τι γλυκά μιλάμε! Ηδονικά! Κατά τα άλλα, στις μπρασερί πέταγες το τσιγάρο σου κάτω και οι σερβιρόροι πέταγαν χαρτοπετσέτες κι άλλα σκουπιδάκια στο πάτωμα. Και κάτω από τις υπέροχες γέφυρες του Σηκουάνα με τα χρυσοποίκιλτα αγάλματα και τις σκαλιστές πέτρες μένουν οι κλοσάρ. Και στο Cartier Latin σε όλα τα ελληνικά εστιατόρια δουλεύουν Πακιστανοί και Αφρικανοί, που δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους (μη φτάσει κάτι τέτοιο στα αυτιά της αδελφής μου, θα με φάει ζωντανή) αλλά γι'αυτό όλοι οι Γάλλοι νομίζουν ότι οι Έλληνες είμαστε μαύροι σαν κατράμι. Κι επίσης βρήκαμε το μικρό μπουκαλάκι νερό (όχι μόνο Evian, κι άλλες πιο ποταπές μάρκες) από 0,90 στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς μέχρι 3,20 σε cafe μέσα στην Gare de Lyon. Και όλοι μάς περνάγανε για Ιταλούς ή Ισπανούς εκτός από μένα που με πέρναγαν για Γαλλίδα έτσι όπως τα μίλαγα φαρσί, μιζαμπλί, μπικουτί...

Σας έχω πει τώρα τελευταία πόσο μου έχετε λείψει;