Την Παρασκευή που μας πέρασε, πήγαμε σπίτι κατά τις 12 το βράδυ. Αφήσαμε τα σκυλιά μας, τον Αραφάτ και την Πιπεριά, να πάνε τη βόλτα τους. Μισή ώρα αργότερα, ο Αραφάτ έφτασε σπίτι παραπατώντας, τρεκλίζοντας και με σπασμούς. Ευτυχώς, είχαμε ενέσεις στο σπίτι. Του κάναμε 3 ενέσεις. Γλύτωσε. Όχι όμως και η Πιπεριά μας...Την βρήκαμε πεθαμένη, με εμφανή τα σημάδια ότι πέθανε από φόλα. Ο Αραφάτ τη γλύτωσε γιατί πρόλαβε να γυρίσει σπίτι και να τον βοηθήσουμε. Η οργή μου δεν περιγράφεται. Θα ήθελα να πιάσω έναν, μόνο έναν, να βάζει φόλες... Θα πάω φυλακή, αλλά τουλάχιστον θα το έχω ευχαριστηθεί...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
:-(
το ίδιο έπαθε ο σκύλος ενός φίλου πριν 15 μέρες στον κεραμεικό. στο πάρκο κάτω από το σπίτι του. η δόση ήταν τόσο ισχυρή που έφυγαν δυο σκυλάκια μέσα σε 10-15 λεπτά. δεν πρόλαβαν να τα πάνε στο γιατρό.
@kotopoulospaniola:
Δεν υπάρχει, δυστυχώς, περισσότερο φρικτός θάνατος, ίσως μόνο ο ασφυκτικός.
Εχασα και γω πολλά χρόνια πριν τον σκύλο μου, με αυτόν τον τόσο επώδυνο τρόπο, κι αυτό που δεν ξεπέρασα ποτέ είναι το γεγονός πως ήμουν απούσα τη στιγμή της μετάβασής του σε έναν άλλο κόσμο, η απόλυτη μοναξιά που θα αισθανόταν όταν βίωνε λεπτό προς λεπτό το τέλος του, εκείνος ο πιστός σκύλος που με είχε συντροφέψει για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια.
Λυπάμαι, λυπάμαι, λυπάμαι. Και εύχομαι σε κείνον τον υπάνθρωπο να επιφυλάσσεται ένα εξίσου βασανιστικό και μαρτυρικό τέλος. Αυτό θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για όλες τις Πιπεριές του κόσμου.
aaaaaaaaaaaaaa
:((((((((((((((
ti na pw koritsaki mou?
den exw logia
:(((
Ston kerameiko prepei na einai enas aytos pou to kanei. Kanonikos Serial Killer. den eimaste akoma sigouroi poios einai. yparxoun ypopsies. alla oloi sth geitonia eimaste exalloi me ayto pou ginetai. milame gia mazikes dolofonies. Kapoia stigmh se mia kallitexnoparea epese h idea na organwsoume ena party gia na mazepsoume lefta gia ta adespota ths geitonias. Lete na einai kalh idea? Alla meta ti? Poios tha mas glitwsei aptous dolofonous?
Το έχω δει τόσες μέρες αλλά δεν ξέρω τι να γράψω...
Ο τίτλος σου με καλύπτει απόλυτα και με κάνει να αισθάνομαι πολύ χάλια κάποιες στιγμές.
Λυπάμαι κοτοπουλάκι... πολύ!
Post a Comment