H ZWH ΚΥΚΛΟΥΣ ΚΑΝΕΙ!...

Το βρήκα στο μπλογκ του εξαιρετικού τραγουδοποιού Γιώργη Χριστοδούλου και σκέφτηκα ότι δεν ταιριάζει μόνο σε μένα γάντι αλλά και σε πολλούς της γενιάς μας που ζούμε μια απάνθρωπη μετάλλαξη ψυχών και συνειδήσεων... "Από παιδί,όταν έπρεπε να σκύψω το κεφάλι και να συμφωνήσω με κάτι που ήταν ήλιου φαεινότερο πως ήταν άδικο,είχα πρόβλημα.Κράτησα όσο μπορούσα το ίδιο σκεπτικό και στην "εργασία" μου,παρ'όλο που πολλές φορές χρειάστηκε να το ξεπληρώσω με απειλές και ψυχρό πόλεμο που δεν είναι καθόλου το φόρτε μου.Κι έρχεται μία ωραία μέρα που πραγματικά σε παίρνει από κάτω,γιατί νιώθεις ότι ύστερα από μια δεκαπενταετία δουλειάς σ αυτό το πεδίο το γεμάτο με "οργανωμένη ασημαντότητα" όπως έλεγε ο κύριος Χατζιδάκις,άνθρωποι οι οποίοι θεωρούνται επιτυχημένοι επαγγελματίες,πολύ λίγο επαγγελματισμό αλλά τολμώ να πω και ανθρωπιά διαθέτουν.Και δεν σέβονται τίποτα.Ούτε εσένα ούτε τον κόπο σου.Δε διστάζουν δε,να εξαφανιστούν όταν τους ψάχνεις για να ξεδιαλύνεις τα αυτονόητα,κι όταν πάλι εμφανιστούν,να σου δικαιολογούνται με κάτι απίθανα επιχειρήματα που είναι για να γελάς,γεμάτα ανακρίβειες και ασάφειες.
Ποτέ δε,κανείς δεν είναι πλήρως κατατοπισμένος για το θέμα.Όλο κάποιος άλλος ξέρει.Αλλά ποιός;..."Θα μάθουμε και θα σας ειδοποιήσουμε".Εν τω μεταξύ ο κόπος και η δουλειά σου (που δεν αμοίβονται ούτως ή άλλως όπως θά πρεπε) πάνε στο βρόντο.
Το σύντομο αυτό σενάριο έχει παραλλαγές πολλές,όμως ένα κοινό στοιχείο σε κάθε του εκδοχή:Ο πρωταγωνιστής μας,είναι ή (ακόμη χειρότερα) θεωρείται "νέος".
Ο νέος είναι ένας βολικός χαρακτήρας διότι ο νέος δεν ξέρει τα κόλπα της δουλειάς.Ο νέος δεν έχει γνωριμίες να τον στηρίξουν.Αλλά κυρίως,ο νέος...φοβάται!Φοβάται τον πόλεμο που θα του κάνουν ,τη φήμη ότι είναι "κακό παιδί" και ότι δημιουργεί προβλήματα,φοβάται μη τυχόν δε ξαναδουλέψει κι ένα σωρό άλλα.Φίλοι και βοηθοί του φόβου είναι οι μεγαλύτεροι αλλά και οι νέοι εκείνοι που έχουν γεράσει πρόωρα και συμβουλεύουν όλοι μαζί,να μη δοθεί συνέχεια,διότι "θα σου βγεί σε κακό".
Τι κάνεις λοιπόν σ'αυτή την περίπτωση;
Mάλλον κι εδώ υπάρχουν δύο δρόμοι,όπως στα παραμύθια.Ή σκύβεις το κεφάλι και περιμένεις πότε θα πιάσεις την καλή για να κάνεις κι εσύ τα ίδια αργότερα -μια τεχνική η οποία διδάσκεται με επιτυχία στον ελληνικό στρατό,ή παίρνεις το ρίσκο, λες τα πράγματα με το όνομα τους και διεκδικείς ανταμοιβή για τον κόπο σου ,την αξιοπρέπεια και το σεβασμό που σου αξίζει,αν καταφέρεις να επιβιώσεις φυσικά,αφού θα είσαι πλέον κάτι παράξενο κι αλλόκοτο,κάτι σαν μυθικό πρόσωπο άλλων καιρών που βγήκε από τη θάλασσα στη στεριά,στον κόσμο των ανθρώπων που (προσοχή!)...κατασπαράζουν!"
www.giorgisxristodoulou.blogspot.com