ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ

σήμερα έχω φάει κόλλημα, δουλεύω, τα ακουστικά στ' αυτιά με Λένα Πλάτωνος και το Μίξερ, και σκέφτομαι πόσο έχει χάσει το νόημά της η λέξη καλλιτέχνης...
(Η Ναταλία Γερμανού λέει "εμείς οι στιχουργοί"... Πού πάτε μανδάμ;)
Θα βάλω τα στιχάκια από τους Εμιγκρέδες της Ρουμανίας γιατί είναι πολύ αγαπημένο μου - και μού θυμίζει και τις εποχές που ερχόμουν διακοπές στην Ελλάδα καλοκαίρι, και είχα μπροστά μου 2,5 γεμάτους μήνες διακοπών, μόνο για να βλέπω φίλους, να πίνω καφέδες και ούζα και να επιλέγω νησί για τις διακοπές (με τέτοιο καιρό έξω, μόνο διακοπές μπορώ να σκεφτώ)
-----------------------------------------------------------------------------------------
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Στίχοι: Λένα Πλάτωνος
Ερμηνεία: Λένα Πλάτωνος
Δίσκος: Μίξερ (Λύρα, 1997)

Ένα απόγευμα ο γιος του Ρουμάνου
έχασε το κοτοπουλάκι του.
Χτύπησε όλες τις πόρτες.
Τα μεγάλα του μάτια,
καθώς το αναζητούσανε μάταια,
μου φάνηκαν χοάνες
που από μέσα τους
μπορούσε ο καθένας
να διακηρύξει
τ' ανθρώπινα δικαιώματα.

Πόσο μ' αρέσει
ν' ακούω τους ανθρώπους
ν' ανεβαίνουν με το ασανσέρ
και να μιλάνε ρουμάνικα...

Κι ένα βράδυ,
ενώ κοίταζα τα τοξωτά μπαλκόνια
του μαιευτηρίου της «Έλενας»,
άκουσα ήχο πιάνου.
Κάποιος απ' τους Ρουμάνους
έπαιζε από συνήθεια το ίδιο κομμάτι
και μεταμόρφωνε, πάλι, τους δήμιους
της Αμερικάνικης πρεσβείας,
τους μεταμόρφωνε, πάλι, σε χάδι.

Πόσο μ' αρέσει
ν' ακούω τους ανθρώπους
ν' ανεβαίνουν με το ασανσέρ
και να μιλάνε ρουμάνικα...

Ένα μεσημέρι, σκυφτή κι ανώνυμη,
μέσα στους σκοτεινούς διαδρόμους
μιας πολυκατοικίας,
τους άκουσα να μιλάνε ρουμάνικα.
Καθώς ανέβαινα με το ασανσέρ...
...να μιλάνε ρουμάνικα.
Και τότε τραγούδησα:
''Πόσο μ' αρέσει
ν' ακούω τους ανθρώπους
ν' ανεβαίνουν με το ασανσέρ
και να μιλάνε ρουμάνικα...''

Εμιγκρέδες της Ρουμανίας,
πιθανότητες ευτυχίας,
στην περιοχή της Αμερικάνικης πρεσβείας...