http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=66559132
Ας γίνει κι ένα post με το κείμενο του παραπάνω link που αφορά τη φρίκη της σεξουαλικής κακοποίησης δίχρονων και τρίχρονων βρεφών από τέσσερις γυναίκες - υπεύθυνες (τρεις βρεφονηπιοκόμους τους και μια επιστάτισα), μήπως και μπορέσουμε, κάποια στιγμή, όλοι μας να αντικρύσουμε κατάματα την αλήθεια και να απαλλαγούμε από τα κοινωνικά, οικονομικά ή φυλετικά στερεότυπα που θολώνουν την όραση και την κρίση μας.
Στη μία περίπτωση προσπαθείς να ανατρέψεις το στερεότυπο που ορίζει ότι Ευρωπαίος = πολιτισμένος και ζωόφιλος ενώ Έλληνας = βάρβαρος, ιθαγενής και κάφρος με τα τετράποδα, στη δεύτερη περίπτωση που συγκλόνισε τη γείτονα, ανατρέπεται το στερεότυπο γυναίκα = τρυφερή, ευαίσθητη, από τη Φύση προορισμένη να γίνει μητέρα και άντρας = σκληρός, έρμαιο (πιθανόν) διεστραμμένης σεξουαλικότητας, (πολύ πιθανός) θύτης και βιαστής της παιδικής αθωότητας.
Και επειδή στο παρόν ή σε άλλα blogs πολλή κουβέντα γίνεται για τη θεσμοθέτηση πολιτικού γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων και υιοθεσίας τέκνου, ας προβληματιστούν οι διαφωνούντες επιτέλους και ας αντιληφθούν ότι η ευγένεια, η τρυφερότητα, η ευαισθησία, η λεπτότητα, η υψηλή αίσθηση καθήκοντος και ευθύνης ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ απαραιτήτως αλλά ανθρώπινα!
Κι όπως ΔΕΝ είναι κάθε γυναίκα επαρκής για μητέρα (από τα παιδιά αυτών των γυναικών άλλωστε είναι γεμάτα τα ιδρύματα) έτσι και κάθε άντρας ΔΕΝ είναι ακατάλληλος για την ολοκληρωτική φροντίδα ενός μωρού. Στην ίδια κλίμακα και κατ΄ αναλογίαν ΔΕΝ είναι κατάλληλος να μεγαλώσει ανθρώπους κάθε ετεροφιλόφιλος και ακατάλληλος κάθε ομοφυλόφιλος.
Ενα παιδί χρειάζεται αγάπη και φροντίδα, ασφάλεια και σταθερές στη ζωή του, γενναιοδωρία και ενθάρρυνση, συγκρότηση και ωριμότητα και όλα αυτά ΔΕΝ σχετίζονται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό κανενός μας.
Μα, επιτέλους, είναι τόσο περίπλοκο?
Υ.Γ. Και κάτι ακόμα. Υπάρχουν πολλοί διαφωνούντες που επικαλούνται την "αίσθηση μειονεξίας" ή στην καλύτερη περίπτωση "διαφορετικότητας" που θα βιώσει ένα παιδάκι που θα έχει δυο μπαμπάδες ή δυο μαμάδες έναντι των άλλων που έχουν έναν μπαμπά και μία μαμά. Αλλη μία πελώρια μπούρδα!
Γνωρίζουν άραγε ΠΟΣΑ παιδάκια βίωσαν την ίδια αίσθηση - σε κάποια φάση της ζωής τους - για ποικίλους λόγους και παντελώς άσχετους με τον σεξουαλικό προσανατολισμό των γονέων τους? Για την οικονομική τους κατάσταση, για το μορφωτικό τους επίπεδο, για την κοινωνική τους θέση, για την εμφάνιση τους, για το βάρος τους, για ένα πιθανό πρόβλημα υγείας τους (η μαμά είναι διαβητική ή ο μπαμπάς είναι καρδιοπαθής), για την ηλικία τους (η μαμά με έκανε στα 45 ή ο μπαμπάς ήταν ναυτικός και παντρεύτηκε τη μαμά στα 50), για την υπηκοότητα τους, για το θρήσκευμά τους, κ.ά.?
Ποια ήταν η κατάληξη αυτών των παιδιών? Επειδή αγαπήθηκαν από τους γονείς τους (εάν αγαπήθηκαν βεβαίως), μεγαλώνοντας ανάπτυξαν ισχυρές αντιστάσεις και θωράκιση στην κακία και στην κακή προαίρεση που χαρακτηρίζει την πλειονότητα των συναθρώπων μας, ανταπέδωσαν την αγάπη των γονιών τους και τη φροντίδα τους και αισθάνονται περήφανοι (και τυχεροί) που τους είχαν δίπλα τους, έτοιμους να συγκρουστούν με τον οιονδήποτε για κείνους, όταν ήταν παιδιά. Αποδέχτηκαν την (όποια) διαφορετικότητά τους και έμαθαν να σέβονται και του διπλανού τους, έμαθαν ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι αλλά διαφορετικοί και βοηθήθηκαν να αξιολογούν τους ανθρώπους με κριτήριο τις ποιότητες τους (ήθος, γενναιότητα, αξιοπρέπεια, εντιμότητα, υπερηφάνεια) και όχι την εμφάνιση, την οικονομική τους ευμάρεια ή την ηλικία τους.
-------------
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ miaarkoudapouthneleganbetty
Friday 27 April 2007
Thursday 26 April 2007
ΔΥΤΙΚΗΣ ΖΩΟΦΙΛΙΑΣ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Από το "Nimbus 7- Το φόρουμ της λέσχης αναζητητών" - Ευχαριστώ την miaarkoudapouthneleganbetty που το έθεσε υπόψη μου (μέσα στα τόσα που κάνει, βρίσκει χρόνο να μας ανοίγει και τα μάτια...
«Χιλιάδες γάτες, αδέσποτες και μη, έχουν εξαφανιστεί τον τελευταίο καιρό από τους δρόμους του Βερολίνου και η αιτία φαίνεται να είναι τρομακτική : παίρνουν τη γούνα τους για να φτιάξουν κουβέρτες, ρούχα και αξεσουάρ.
Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα «Bild», έχουν εξαφανιστεί 2.500 γάτες, τις οποίες παγιδεύουν με ερωτικά καλέσματα.
Πριν από μερικές βδομάδες η αστυνομία εντόπισε μερικές από τις εξαφανισμένες γάτες σε πολωνικό φορτηγάκι κοντά στο Ανόβερο, όμως οι περισσότερες δεν βρίσκονται ποτέ. Και το χειρότερο, όπως αναφέρουν οι οργανώσεις προστασίας ζώων, βρίσκουν τραγικό θάνατο. Τις γδέρνουν, παίρνουν τη γούνα τους, την καθαρίζουν και τη βάφουν. Για μια κουβέρτα διαστάσεων 70Χ40 εκατοστών, θανατώνονται δεκαέξι γάτες. Σύμφωνα με τον βιολόγο Τόμας Πιτς, οι καταναλωτές δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τα είδη από γούνα γάτας.»
http://www.spiegel.de/panorama/0,1518,461902,00.html
Το παραπάνω Link είναι από το περιοδικό : Spiegel που κατά την άποψή μου είναι και σοβαρό και έγκυρο .
Το θέμα όπως αναφέρει είχε ξεκινήσει από το προηγούμενο έτος , και ουσιαστικά ο εντοπισμός και η αποκάλυψη του αποτρόπαιου φορτίου του αυτοκινήτου που εντόπισε η Αστυνομία ήταν τον Σεπτέμβριο του 2006 .
Ένα μικρό άρθρο δημοσιεύτηκε 24 Ιανουαρίου 2007 και αναφέρει όλα αυτά μέσα σε "δύο" ουσιαστικά γραμμές και μάλιστα την στιγμή που όλα αυτά διαδραματίζονται τουλάχιστον τους τελευταίους 20 μήνες, θεωρώ ότι είναι άξιο λόγου και εικασιών .......
Και αν σκεφτούμε το τι "σαβούρα" αναμεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία καθημερινά χωρίς φραγμούς από τα ΜΜΕ , αναρωτιέται κανείς εύλογα γιατί κάτι τόσο σοβαρό παραμένει θαμμένο κάτω από την σκιά .
«Χιλιάδες γάτες, αδέσποτες και μη, έχουν εξαφανιστεί τον τελευταίο καιρό από τους δρόμους του Βερολίνου και η αιτία φαίνεται να είναι τρομακτική : παίρνουν τη γούνα τους για να φτιάξουν κουβέρτες, ρούχα και αξεσουάρ.
Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα «Bild», έχουν εξαφανιστεί 2.500 γάτες, τις οποίες παγιδεύουν με ερωτικά καλέσματα.
Πριν από μερικές βδομάδες η αστυνομία εντόπισε μερικές από τις εξαφανισμένες γάτες σε πολωνικό φορτηγάκι κοντά στο Ανόβερο, όμως οι περισσότερες δεν βρίσκονται ποτέ. Και το χειρότερο, όπως αναφέρουν οι οργανώσεις προστασίας ζώων, βρίσκουν τραγικό θάνατο. Τις γδέρνουν, παίρνουν τη γούνα τους, την καθαρίζουν και τη βάφουν. Για μια κουβέρτα διαστάσεων 70Χ40 εκατοστών, θανατώνονται δεκαέξι γάτες. Σύμφωνα με τον βιολόγο Τόμας Πιτς, οι καταναλωτές δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τα είδη από γούνα γάτας.»
http://www.spiegel.de/panorama/0,1518,461902,00.html
Το παραπάνω Link είναι από το περιοδικό : Spiegel που κατά την άποψή μου είναι και σοβαρό και έγκυρο .
Το θέμα όπως αναφέρει είχε ξεκινήσει από το προηγούμενο έτος , και ουσιαστικά ο εντοπισμός και η αποκάλυψη του αποτρόπαιου φορτίου του αυτοκινήτου που εντόπισε η Αστυνομία ήταν τον Σεπτέμβριο του 2006 .
Ένα μικρό άρθρο δημοσιεύτηκε 24 Ιανουαρίου 2007 και αναφέρει όλα αυτά μέσα σε "δύο" ουσιαστικά γραμμές και μάλιστα την στιγμή που όλα αυτά διαδραματίζονται τουλάχιστον τους τελευταίους 20 μήνες, θεωρώ ότι είναι άξιο λόγου και εικασιών .......
Και αν σκεφτούμε το τι "σαβούρα" αναμεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία καθημερινά χωρίς φραγμούς από τα ΜΜΕ , αναρωτιέται κανείς εύλογα γιατί κάτι τόσο σοβαρό παραμένει θαμμένο κάτω από την σκιά .
Sunday 22 April 2007
Saturday 21 April 2007
το Internet Radio κινδυνεύει
Hi, it's Tim from Pandora,
I'm writing today to ask for your help. The survival of Pandora and all of Internet radio is in jeopardy because of a recent decision by the Copyright Royalty Board in Washington, DC to almost triple the licensing fees for Internet radio sites like Pandora. The new royalty rates are irrationally high, more than four times what satellite radio pays, and broadcast radio doesn't pay these at all. Left unchanged, these new royalties will kill every Internet radio site, including Pandora.
In response to these new and unfair fees, we have formed the SaveNetRadio Coalition, a group that includes listeners, artists, labels and webcasters. I hope that you will consider joining us.
Please sign our petition urging your Congressional representative to act to save Internet radio: http://capwiz.com/saveinternetradio/issues/alert/?alertid=9631541
Please feel free to forward this link/email to your friends - the more petitioners we can get, the better.
Understand that we are fully supportive of paying royalties to the artists whose music we play, and have done so since our inception. As a former touring musician myself, I'm no stranger to the challenges facing working musicians. The issue we have with the recent ruling is that it puts the cost of streaming far out of the range of ANY webcaster's business potential.
I hope you'll take just a few minutes to sign our petition - it WILL make a difference. As a young industry, we do not have the lobbying power of the RIAA. You, our listeners, are by far our biggest and most influential allies.
As always, and now more than ever, thank you for your support.
-Tim Westergren(Pandora founder)
I'm writing today to ask for your help. The survival of Pandora and all of Internet radio is in jeopardy because of a recent decision by the Copyright Royalty Board in Washington, DC to almost triple the licensing fees for Internet radio sites like Pandora. The new royalty rates are irrationally high, more than four times what satellite radio pays, and broadcast radio doesn't pay these at all. Left unchanged, these new royalties will kill every Internet radio site, including Pandora.
In response to these new and unfair fees, we have formed the SaveNetRadio Coalition, a group that includes listeners, artists, labels and webcasters. I hope that you will consider joining us.
Please sign our petition urging your Congressional representative to act to save Internet radio: http://capwiz.com/saveinternetradio/issues/alert/?alertid=9631541
Please feel free to forward this link/email to your friends - the more petitioners we can get, the better.
Understand that we are fully supportive of paying royalties to the artists whose music we play, and have done so since our inception. As a former touring musician myself, I'm no stranger to the challenges facing working musicians. The issue we have with the recent ruling is that it puts the cost of streaming far out of the range of ANY webcaster's business potential.
I hope you'll take just a few minutes to sign our petition - it WILL make a difference. As a young industry, we do not have the lobbying power of the RIAA. You, our listeners, are by far our biggest and most influential allies.
As always, and now more than ever, thank you for your support.
-Tim Westergren(Pandora founder)
Friday 20 April 2007
ΑΧΑΤΟΥ, ΒΑΧΑΤΟΥ
Τρέχει η μύτη μου και τα μάτια μου, έχουν σκάσει τα ρουθούνια μου από το πολύ ¨φύσα τη μύτη σου", φταρνίζομα κάθε 5 λεπτά, έχω πυρετούλη 38,5, βήχω ωσάν δεν ξέρω κι εγώ τι, κι ο ομοιοπαθητικός λέει κάνε υπομονή, θα περάσει! Δε θέλω να κάνω υπομονή, θέλω να κάνω μία ένεση 150.000 mg από κάτι που θα με κάνει περδίκι αμέσως! Γ!*ώ τις ιώσεις μου!
Thursday 19 April 2007
ΝΑ!
οι άνθρωποι την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, όταν βλέπουν τα σκούρα, όταν νιώθουν πως ίσως ζητήσεις βοήθεια, μυρίζονται την αγωνία και την διάθεση για συζήτηση, από μακριά το νιώθουν, κι αναστενάζουν φεύγοντας, συχνά δεν έχουν ούτε τα κότσια ούτε την αξιοπρέπεια να σε αντικρύσουν και να σου μιλήσουν, δεν εχουν καν την ικανότητα να δείξουν τι νιώθουν, κρύβονται, πίσω από μηνύματα και απορρίψεις κλήσεων, πίσω από ηλίθιες υποσχέσεις που ποτέ δεν θα τηρήσουν, υποσχέσεις που τις πετάνε στα μούτρα σου, σαν τυράκι για να το φας και να κουνήσεις την ουρά περιμένοντας το επόμενο κομματάκι που ελπίζεις να έχει και λίγο κρέας επάνω του
----------------------------------------------
σιχαίνομαι βαθιά, αυτή την ώρα, είμαι καταβεβλημένος, θέλω να πάω στον Άλιμο το βράδυ να δω αστέρια στον ουρανό και το μεγάλο αστέρι μου στην κονσόλα να μου χαρίζει εμένα τον ουρανό να τον έχω στο τσεπάκι μου
θα πάω
θα έρθει κι ο PR μαζί, σύμμαχος-σύντροφος τις μικρές ώρες, πάντα εκεί, για να δικαιολογεί την εντύπωση του Γ. πως η παρέα μας είναι βαμπίρ
----------------------------------------------
άλλες αποφασίζουν να τρώνε ξύλο από τον άντρα τους και μετά να κάνουν μια νέα αρχή, κάθε βδομάδα
και ενοχλούν τους απέναντι που καμία διάθεση δεν έχουν να αντιμετωπίσουν ΚΑΙ αυτό το θέμα όταν το δικό τους μυαλό και σώμα περνάει το Γολγοθά του
αλλά από το Γολγοθά ζορίζεσαι να γυρνάς την πλάτη, φοβάσαι μη χάσεις την ανθρώπινή σου υπόσταση
και κάθεσαι να τρως λοιπόν και τα ξένα σκατά
----------------------------------------------
αυτό το μήνυμα έχει οργή που δε βγαίνει
είναι για όλους αυτούς που θέλουν να προσβάλουν, να κλείνουν πόρτες, να αδιαφορούν, να μεγαλοπιάνονται, να μην έχουν τσίπα, να μην έχουν αξιοπρέπεια, να έχουν χάσει για τα καλά τον παράδεισο, να θέλουν τόσο πολύ να δουν τη μούτζα από το δικό μου χέρι
----------------------------------------------
πάρτε τα λοιπόν, να μην σας τα χρωστάω!
---------------------------------------------
(και νιώθω τόσο ανήμπορος και μικρός, να, τόσο μικρός ... (αλλά θα μου περάσει)
----------------------------------------------
σιχαίνομαι βαθιά, αυτή την ώρα, είμαι καταβεβλημένος, θέλω να πάω στον Άλιμο το βράδυ να δω αστέρια στον ουρανό και το μεγάλο αστέρι μου στην κονσόλα να μου χαρίζει εμένα τον ουρανό να τον έχω στο τσεπάκι μου
θα πάω
θα έρθει κι ο PR μαζί, σύμμαχος-σύντροφος τις μικρές ώρες, πάντα εκεί, για να δικαιολογεί την εντύπωση του Γ. πως η παρέα μας είναι βαμπίρ
----------------------------------------------
άλλες αποφασίζουν να τρώνε ξύλο από τον άντρα τους και μετά να κάνουν μια νέα αρχή, κάθε βδομάδα
και ενοχλούν τους απέναντι που καμία διάθεση δεν έχουν να αντιμετωπίσουν ΚΑΙ αυτό το θέμα όταν το δικό τους μυαλό και σώμα περνάει το Γολγοθά του
αλλά από το Γολγοθά ζορίζεσαι να γυρνάς την πλάτη, φοβάσαι μη χάσεις την ανθρώπινή σου υπόσταση
και κάθεσαι να τρως λοιπόν και τα ξένα σκατά
----------------------------------------------
αυτό το μήνυμα έχει οργή που δε βγαίνει
είναι για όλους αυτούς που θέλουν να προσβάλουν, να κλείνουν πόρτες, να αδιαφορούν, να μεγαλοπιάνονται, να μην έχουν τσίπα, να μην έχουν αξιοπρέπεια, να έχουν χάσει για τα καλά τον παράδεισο, να θέλουν τόσο πολύ να δουν τη μούτζα από το δικό μου χέρι
----------------------------------------------
πάρτε τα λοιπόν, να μην σας τα χρωστάω!
---------------------------------------------
(και νιώθω τόσο ανήμπορος και μικρός, να, τόσο μικρός ... (αλλά θα μου περάσει)
Wednesday 18 April 2007
Tuesday 17 April 2007
μ.Θ.
η Θεσσαλονίκη ήταν πάλι γεμάτη γυαλιά ηλίου μάσκες τρομακτικά τεράστιες, όσο πάνε και μεγαλώνουν, δεν βλέπεις πρόσωπα, μόνο γυαλιά, σε κεφάλια που στέκονται σε μπλουζάκια πόλο με ανασηκωμένο γιακά, η αισθητική μου εδώ σιγά-σιγά γέρνει σε στάση εμβρύου, συμμαζεύεται, θέλει να γυρίσει πίσω στην αρχή...
κι όμως μού άρεσε πιο πολύ αυτή τη φορά, ήταν ανοιξιάτικη, είχε αέρα καθαρό και πολύ φως κι η παραλία μου φάνηκε τέλεια, έπινα ούζο στην Αριστοτέλους κι αδιαφορούσα για τις ορδές των ray-ban, ήταν λυτρωτικό σχεδόν, δεν τους έβλεπα, ήταν η πόλη όπως τη θυμόμουν, πριν πάθει Ψωμίαση...
και το φαγητό πάντα καλύτερο και περισσότερο
ξεκουράστηκα, επιτέλους, μετά από μήνες ολόκληρους, κοιμήθηκα χωρίς να με βασανίζει κάποια προθεσμία, χωρίς να πονάει το χέρι μου
όταν όμως μπήκα στο αεροπλάνο δεν έβλεπα την ώρα να φτάσω στην Αθήνα, έτσι γίνεται πάντα, όταν φεύγω ανυπομονώ, να μην αργώ, να μη γυρίζω πίσω, αλλά να τρέχω μπροστά
τελικά τη Θεσσαλονίκη την αγαπάω ανάλογα με το φως και τον αέρα, την Αθήνα επειδή υπάρχει, πάντα
Sunday 15 April 2007
Friday 13 April 2007
Wednesday 11 April 2007
Tuesday 10 April 2007
Πάσχα Ελλήνων
Φέτος στην Ανάσταση ήταν ένας παπάς που όταν έλεγε το Χριστός Ανέστη, διέκοπτε τη λειτουργία κ φώναζε "ΚΑΜΠΑΝΑ!" στον καμπανοκρούστη, ο οποίος μάλλον έβλεπε κάποιο εορταστικό πρόγραμμα στην TV της εκκλησίας κ ξεχνούσε να την χτυπήσει (την καμπάνα, όχι την εκκλησία). Όταν, κατά τις 12.15, οι πιστοί της μαγειρίτσας άρχισαν να φεύγουν, ο πάτερ είπε: "Δεν θα φύγει κανείς, ακολουθεί σύντομη λειτουργία, θα έχουμε τελειώσει μέχρι τις 2 παρά τέταρτο". Οι πιστοί με το που το άκουσαν άρχισαν να απομακρύνονται πιο γρήγορα, σκέφτηκα ότι αν δεν μας ενημέρωνε για την ώρα λήξης, μπορεί κάποιοι να έμεναν λίγο ακόμη.
Λένε πως όποιος κοινωνήσει το βράδυ της Ανάστασης, οι αμαρτίες του συγχωρούνται όσο μεγάλες κ αν είναι (ακόμα κ αν είναι 3 ίντσες?). Για μερικά δευτερόλεπτα πέρασε από το μυαλό μου να μείνω κ να κοινωνήσω, αλλά μετά θυμήθηκα πως ούτε είχα νηστέψει ούτε θα σταμάταγα να αμαρτάνω (απλά θα το έκανα για να μηδενίσω το κοντέρ). Έτσι παρέμεινα κ φέτος μέσα στο βούρκο της αμαρτίας κ πορεύτηκα προς τη μαγειρίτσα, η οποία ήταν ΚΟΛΑΣΗ!
Λένε πως όποιος κοινωνήσει το βράδυ της Ανάστασης, οι αμαρτίες του συγχωρούνται όσο μεγάλες κ αν είναι (ακόμα κ αν είναι 3 ίντσες?). Για μερικά δευτερόλεπτα πέρασε από το μυαλό μου να μείνω κ να κοινωνήσω, αλλά μετά θυμήθηκα πως ούτε είχα νηστέψει ούτε θα σταμάταγα να αμαρτάνω (απλά θα το έκανα για να μηδενίσω το κοντέρ). Έτσι παρέμεινα κ φέτος μέσα στο βούρκο της αμαρτίας κ πορεύτηκα προς τη μαγειρίτσα, η οποία ήταν ΚΟΛΑΣΗ!
Friday 6 April 2007
Tuesday 3 April 2007
Monday 2 April 2007
υπό Κ.Σ.
εξωτικά ξωτικά εξοβελίστηκαν εξάπαντος από τον ξιπασμένο τούτο ξινόκοσμο και το πυρ το εξώτερον για να ξετρυπώσουν, έξω από το χάρτη, το αθέατο δάσος και να ξεχειμωνιάσουν εκεί,
ανεξέλεγκτα.
εξαιρετικά ξενόφερτες ξώβεργες έξαιναν ξανά και ξανά τα ξέφτια από ξυλόπροκες όταν άξαφνα το ΞεφτεροΞωτικό -δίχως φτερά, αλλά εξ ουρανού- ξανοίχτηκε από την ξέξασπρη φωλιά του προς το ξέφωτο.
ξεκινώντας γεμάτο φιλοδοξία το ξετρελαμένο μυξιάρικο, πριν ακόμη φέξει, λίγο πριν τις έξι, μες στην ξαστεριά, έφτιαξε ένα ξυλόφωνο κι έπαιξε εξόχως ένα ανεξερεύνητο εξαγωνικό λαγωνικό
εξαπτέρυγο.
πάει, είπαν και ξείπαν. ξεμωράθηκε. κι η ξινίλα τους έσταξε από το ξερό τους το κεφάλι ώς τον λόξυγγα. ξάκρισε εξ επαφής ό,τι είχε ξεμείνει και έκανε να διώξει τις αξιοθρήνητες ξαπλώστρες και να τρέξει μέχρι το ξωκλήσσι. και κάπου εκεί... ξέφυγε.
βούτηξα στην αταξία κι άλλαξα την έκπληξη σε έκρηξη, ακούς βλαξ; βρε κε κεξ κουάξ κουάξ! ξώφαλτσα πέρασε η υπεραξία δίπλα απ’ την ξενιτιά και την έκραξε, στάση Συγγρού-Φιξ, κονέξιον γουίθ τραμ, δεν ξαποσταίνω, νεξτ στέισιον Ακρόπολη. αυτό το εξτρίμ σπορ όσο ανάξιο κι αν εξυπακούεται δεν εξέπνευσε.
αλεξανδρινοί,
τριαξονικοί ξυλοκόποι εξοβελίζουν στις επάλξεις ρηξικέλευθους ξενομανείς μαρξιστές, ξοδεύοντας ξενιτεμένα ξάρτια ανέξοδα και ξύνοντας ξενέρωτες φράξιες. ξεφορτώνουν το ξεβόλεμά τους ξιφασκώντας ξεσκέπαστοι πάνω σε ξεβαμμένα ξανθά ξόμπλια. (πάρεξ της ξιπασιάς άλλο ξεκατινάζ δε θα ξεφουρνίσω). ξαναπροσπαθούν να εξοστρακίσουν την ξεθεωμένη λοξοδρόμησή τους
εξασκώντας σεξ.
αλλά η καπέλα σιξτίνα τα ξεπέρασε όλα:
ξενυχτά ανήξερη
εξουσιάζοντας την κατάνυξη. Ξουτ!
ξημερώματα, για ξεκάρφωμα (ή/και για ξεκαύλωμα) δεν αξιώθηκα να ξεντερίσω ανεξιχνίαστα ξεροτήγανα. η νυξ μας ξέρασε. η αιξ μας ξεπέταξε. ο άβαξ και ο άρπαξ μας ξανέγκρισαν και μας ξεμέρδισαν. η θριξ μας ξάσπρισε. ποιος μας ξεφωνίζει;
πόσο ν’ αντέξω απέξω-απέξω;
θέλω να τρέξω ξοπίσω σου, ξομέσα σου, ξοπάνω σου, ξογύρω σου σαν αλεξικέραυνο, να ξανοιχτώ στον Εύξεινο πόντο, να λαξεύσω με ξύσμα εξωπραγματικό τα ξένιαστα ξαλμυρισμένα σου τριξίματα ήξεις αφήξεις, πρήξεις-ξεπρήξεις, χωρίς να φρίξεις. και εξηγούμαι: κανείς δεν υπεξαιρεί την ξελεφτερία κανενός. ξεκόλλα!
εφεξής, οι ταξιδιάρικες ατοξικές ξαστεριές εκσφενδονίζουν ταξί προς τους γαλαξίες εκσπερματίζοντας τεξανό βωξίτη. οι εξαγριωμένοι δεξιόστροφοι εξιλεωμένοι εκσκαφείς εξανεμίστηκαν ανεξέλεγκτοι εξ αδοκήτω.
πόσες αξιοσημείωτες τελείες σε παροξυσμό χωράνε οι προπαροξύτονες εξιστορήσεις; αυξημένες, ανεξαιρέτως. μην τινάξεις καμιά τους.
τελετή λήξης: έπλεξα για σένα τούτη την άνοιξη λέξεις ξέμπαρκες, ξώφτερνες, έξαλλες, χωρίς να εξαιρούνται τα ξίφη και οι ξιφίες, κι ας εξετέθην, για να ξέρεις στριΜΜενοπαράξενε ότι, βρέξει-χιονίσει, αν νυστάξεις στην εξορία κι ανοίξεις τα εξώφυλλα δε θα ξεπαγιάσεις, γιατί θα έχω μάθει το ξέφρενο ξόρκι που θα ξεκάνει ό,τι πάει να σε ξετινάξει.
ανεξέλεγκτα.
εξαιρετικά ξενόφερτες ξώβεργες έξαιναν ξανά και ξανά τα ξέφτια από ξυλόπροκες όταν άξαφνα το ΞεφτεροΞωτικό -δίχως φτερά, αλλά εξ ουρανού- ξανοίχτηκε από την ξέξασπρη φωλιά του προς το ξέφωτο.
ξεκινώντας γεμάτο φιλοδοξία το ξετρελαμένο μυξιάρικο, πριν ακόμη φέξει, λίγο πριν τις έξι, μες στην ξαστεριά, έφτιαξε ένα ξυλόφωνο κι έπαιξε εξόχως ένα ανεξερεύνητο εξαγωνικό λαγωνικό
εξαπτέρυγο.
πάει, είπαν και ξείπαν. ξεμωράθηκε. κι η ξινίλα τους έσταξε από το ξερό τους το κεφάλι ώς τον λόξυγγα. ξάκρισε εξ επαφής ό,τι είχε ξεμείνει και έκανε να διώξει τις αξιοθρήνητες ξαπλώστρες και να τρέξει μέχρι το ξωκλήσσι. και κάπου εκεί... ξέφυγε.
βούτηξα στην αταξία κι άλλαξα την έκπληξη σε έκρηξη, ακούς βλαξ; βρε κε κεξ κουάξ κουάξ! ξώφαλτσα πέρασε η υπεραξία δίπλα απ’ την ξενιτιά και την έκραξε, στάση Συγγρού-Φιξ, κονέξιον γουίθ τραμ, δεν ξαποσταίνω, νεξτ στέισιον Ακρόπολη. αυτό το εξτρίμ σπορ όσο ανάξιο κι αν εξυπακούεται δεν εξέπνευσε.
αλεξανδρινοί,
τριαξονικοί ξυλοκόποι εξοβελίζουν στις επάλξεις ρηξικέλευθους ξενομανείς μαρξιστές, ξοδεύοντας ξενιτεμένα ξάρτια ανέξοδα και ξύνοντας ξενέρωτες φράξιες. ξεφορτώνουν το ξεβόλεμά τους ξιφασκώντας ξεσκέπαστοι πάνω σε ξεβαμμένα ξανθά ξόμπλια. (πάρεξ της ξιπασιάς άλλο ξεκατινάζ δε θα ξεφουρνίσω). ξαναπροσπαθούν να εξοστρακίσουν την ξεθεωμένη λοξοδρόμησή τους
εξασκώντας σεξ.
αλλά η καπέλα σιξτίνα τα ξεπέρασε όλα:
ξενυχτά ανήξερη
εξουσιάζοντας την κατάνυξη. Ξουτ!
ξημερώματα, για ξεκάρφωμα (ή/και για ξεκαύλωμα) δεν αξιώθηκα να ξεντερίσω ανεξιχνίαστα ξεροτήγανα. η νυξ μας ξέρασε. η αιξ μας ξεπέταξε. ο άβαξ και ο άρπαξ μας ξανέγκρισαν και μας ξεμέρδισαν. η θριξ μας ξάσπρισε. ποιος μας ξεφωνίζει;
πόσο ν’ αντέξω απέξω-απέξω;
θέλω να τρέξω ξοπίσω σου, ξομέσα σου, ξοπάνω σου, ξογύρω σου σαν αλεξικέραυνο, να ξανοιχτώ στον Εύξεινο πόντο, να λαξεύσω με ξύσμα εξωπραγματικό τα ξένιαστα ξαλμυρισμένα σου τριξίματα ήξεις αφήξεις, πρήξεις-ξεπρήξεις, χωρίς να φρίξεις. και εξηγούμαι: κανείς δεν υπεξαιρεί την ξελεφτερία κανενός. ξεκόλλα!
εφεξής, οι ταξιδιάρικες ατοξικές ξαστεριές εκσφενδονίζουν ταξί προς τους γαλαξίες εκσπερματίζοντας τεξανό βωξίτη. οι εξαγριωμένοι δεξιόστροφοι εξιλεωμένοι εκσκαφείς εξανεμίστηκαν ανεξέλεγκτοι εξ αδοκήτω.
πόσες αξιοσημείωτες τελείες σε παροξυσμό χωράνε οι προπαροξύτονες εξιστορήσεις; αυξημένες, ανεξαιρέτως. μην τινάξεις καμιά τους.
τελετή λήξης: έπλεξα για σένα τούτη την άνοιξη λέξεις ξέμπαρκες, ξώφτερνες, έξαλλες, χωρίς να εξαιρούνται τα ξίφη και οι ξιφίες, κι ας εξετέθην, για να ξέρεις στριΜΜενοπαράξενε ότι, βρέξει-χιονίσει, αν νυστάξεις στην εξορία κι ανοίξεις τα εξώφυλλα δε θα ξεπαγιάσεις, γιατί θα έχω μάθει το ξέφρενο ξόρκι που θα ξεκάνει ό,τι πάει να σε ξετινάξει.
Sunday 1 April 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)
